Τα εσπεριδοειδή, οι ορχιδέες, οι άγριες τουλίπες, τα έθιμα: Χίος Το νησί του Βορειοανατολικού Αιγαίου καλωσο

Από την

Όλγα Χαραμή

Ηλέξη «ρουκετοπόλεμος» μοιάζει συνώνυμη πια με τη Χίο. Οι περίφημες ρουκέτες, που φτιάχνονται από μείγμα κάρβουνου, νίτρου και θειαφιού, και εκτοξεύονται το βράδυ της Ανάστασης στο χωριό Βροντάδος, είναι διάσημες σε όλη την Ελλάδα. Τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα των Ρουκετατζήδων κάνουν το απόγευμα παρέλαση δίπλα δίπλα στον παραλιακό δρόμο του Βροντάδου κι έπειτα το καθένα οδεύει στο «άντρο» του, τις ενορίες του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερειθιανής, όπου έχουν τοποθετηθεί οι ρουκετοσύρτες (οι βάσεις εκτόξευσης). Τα προειδοποιητικά πυρά ξεκινούν από τις εννέα το βράδυ, αλλά ο πραγματικός πόλεμος γίνεται τα μεσάνυχτα, όταν ακουστεί το «Χριστός Ανέστη», οπότε και χιλιάδες αυτοσχέδιες ρουκέτες αρχίζουν να διαγράφουν φαντασμαγορικά τόξα στον ουρανό. Για να τα δείτε σε όλο τους το μεγαλείο, αξίζει να πάτε στη Μονή Αγίου Μακαρίου και σε άλλα σημεία του όρους Αίπος, πάνω από το χωριό. Το άλλο εντυπωσιακό έθιμο της ημέρας γίνεται το απόγευμα του Σαββάτου στα μεσαιωνικά μαστιχοχώρια Μεστά και Ολύμποι, όπου καίγεται στην κεντρική πλατεία ο Ιούδας σε έναν μεγάλο φανό. Ομοίως και στα Αυγώνυμα.

Όμως, η Ανάσταση στη Χίο μπορεί να είναι και απόλυτα ήσυχη και κατανυκτική: στη Νέα Μονή Χίου, το σπουδαίο βυζαντινό μοναστήρι, το οποίο συγκαταλέγεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, η Ανάσταση γιορτάζεται μέσα σε ένα υποβλητικό σκηνικό. Εξίσου ατμοσφαιρικές είναι εδώ οι λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας και ο Επιτάφιος, που μπορείτε επίσης να παρακολουθήσετε στα μικρά εκκλησάκια του Κάμπου (Άγιος Ισίδωρος, Παναγία Παχιά και Παναγία Κοκοροβιλιά), ιδιόκτητα κάποτε και εντός των μεγάλων κτημάτων της περιοχής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και ο Επιτάφιος, με περιφορές μέσα στα στενάκια με τους ψηλούς μαντρότοιχους και τα εσπεριδοειδή. Μια και δεν υπάρχει πάντα επάρκεια ιερέων, ρωτήστε τους ντόπιους πού θα γίνει. Γοητευτική περιφορά Επιταφίου γίνεται και στην πόλη της Χίου: ιδιαίτερη μνεία αξίζει εκείνος του Αγίου Γεωργίου Φρουρίου στο Κάστρο, και εκείνος των Αγίων Βικτώρων, της Μητρόπολης της Χίου. Θα συναντηθούν στην κεντρική πλατεία μαζί με τους Επιταφίους και άλλων ενοριών. Μια εναλλακτική περιφορά, όμως, γίνεται το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στο ερειπωμένο χωριό Κυδιάντα: ιερέας και ψάλτες δεν υπάρχουν, οι παλιοί κάτοικοι ψάλλουν τα εγκώμια και το μοιρολόι της Παναγίας και ύστερα κάνουν τρεις περιφορές γύρω από την εκκλησία, την πρώτη για τους προγόνους, τη δεύτερη για τους απογόνους και την τρίτη για τους επιγόνους, με τον σταυρό να μεταφέρεται από ένα παιδί. Την Τρίτη του Πάσχα γίνεται περιφορά εικόνων από ξωκλήσι σε ξωκλήσι, στο χωριό Λεπτόποδα, στα βόρεια του νησιού.

Το νηστίσιμο μενού των ημερών περιλαμβάνει χορτοκεφτέδες (με άγρια χόρτα, σπανάκι και ντόπιο κατσικίσιο τυρί) και φρέσκα κουκιά, ωμά ή τηγανισμένα μετά τη νηστεία (λέγονται «τσόχοι» και αναμειγνύονται με φρέσκια μυζήθρα). Το κατσίκι γίνεται γεμιστό με ρύζι, ξηρούς καρπούς, εντόσθια και φρέσκια ρίγανη και θυμάρι. Ποικιλία υπάρχει και σε νηστίσιμα γλυκά: πέρα από αυτά του κουταλιού, που βρίσκονται σε αφθονία στη Χίο (φιστίκι, βύσσινο, κεράσι, νεραντζάκι, μελιτζανάκι, ανθός λεμονιάς, υποβρύχιο μαστίχα), φτιάχνονται ροδίνια (ζύμη με αμυγδαλόψιχα, αρωματισμένη με μαστίχα), ταχινοπιτάκια (φύλλο κρούστας με γέμιση ταχίνι) και ραβδόλια (φύλλο κρούστας με γέμιση κόκκινης κολοκύθας, ζάχαρη και κανέλα). Φυσικά, δεν λείπουν τα τσουρέκια με μαστίχα, ενώ για τα παιδιά φτιάχνουν την κούτσα, ένα τσουρέκι σε σχήμα κούκλας, με κόκκινο αυγό στο μέτωπο. →