Άγρυπνες νύχτες στον Βορρά

Κλασικά ποτάδικα, μπαρ για fine drinking και μέρη για χορό και φλερτ, για μερικές αξέχαστες εξόδους.

ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΔΕΚΑΕΤΊΑ, η πόλη προσφέρει όχι μόνο περισσότερα μπαρ αλλά και διαφορετικού χαρακτήρα: μαγαζιά για fine drinking, ενδιαφέροντες πολυχώρους που φιλοξενούν ζωντανά συγκροτήματα, άλλα που επενδύουν σε μουσική με χαρακτήρα, αποφεύγοντας την ετοιματζίδικη λίστα και άλλα που στεγάζονται σε ανακαινισμένα ιστορικά κτίρια. Φυσικά, υπάρχουν πάντα τα κλασικά, των οποίων η αυθεντικότητα τα ομορφαίνει στο πέρασμα του χρόνου. Ένα από αυτά είναι το μυθικό Alea (Ίσαύρων 12), το μπαρ για κρασί, από το 1987. Ένα κατακόκκινο καταφύγιο για οινόφιλους με βελούδινες κουρτίνες, χαμόν και σπάνια ελληνικά και ξένα κρασιά. Αμέτρητες επιλογές, εμπιστευτείτε με κλειστά μάτια τον κύριο Γιάννη. Θα ακούσει και θα σας καταλάβει.

Στα «τοτέμ» ανήκουν επίσης το Residents (Στρατηγού Καλλάρη 4) και ο Θερμαϊκός (Λεωφόρος Νίκης 21). Το πρώτο άνοιξε το 1989 και εξακολουθεί να είναι ένα ροκάδικο παλιάς κοπής, που φιλοξενεί στη σκηνή του ανερχόμενα ελληνικά συγκροτήματα και DJs που αγαπούν το βινύλιο. «Βγάζει ενέργεια το μαγαζί, γι’ αυτό ανανεώνει το κοινό του», μου λέει ο Γιώργος Χριστιανάκης, ένας εκ των ιδιοκτητών και παλιό μέλος στο συγκρότημα «Τρύπες». Το δεύτερο, μία τριετία μεγαλύτερο από το Residents, περνάει δεύτερη νιότη, αναβιώνοντας τα κυριακάτικα πάρτι πριν από το ηλιοβασίλεμα. Εδώ πίνουμε ποικιλία από ελληνικές και ξένες μπίρες, αλλά και κλασικά ποτά με παιχνιδιάρικο τουίστ – εμένα με τράβηξε το νεγκρόνι αρωματισμένο με πιπεριά Φλωρίνης.

Αν και δεν είναι τόσο παλιό, το Έλξατε (Ίσαύρων 10), που ξεκίνησε το 2012, ανήκει πλέον στις κλασικές επιλογές. Μπαρ μικρής κλίμακας, που δεν αλλοιώθηκε από τη χιπστερίλα, παίζει τζαζ, σόουλ αλλά και Τζένη Βάνου, και προσφέρει κοκτέιλ, όπως το Παπανικολής, που πήρε το όνομά του από το ομώνυμο υποβρύχιο γιατί περιέχει ένα κουταλάκι γλυκό βανίλια. Το Souel (Παύλου Μελά 16), ένα από τα ελάχιστα μπαρ για κρασί, σε λίγο κλείνει δεκαετία. Η κάβα του περιλαμβάνει περισσότερες από διακόσιες ετικέτες, κυρίως ελληνικού αμπελώνα, και ορισμένες ξένες, από ποικιλίες που δεν καλλιεργούνται στη χώρα μας, όπως η ιταλική μπαρμπέρα. Από αυτές, περίπου 40 σερβίρονται σε ποτήρι. Υπάρχουν και λίγες επιλογές φαγητού.

Για κοκτέιλ και fine drinking

Τα περισσότερα μαγαζιά με κοκτέιλ κάνουν σχεδόν όλα τα κλασικά, προτείνουν όμως και δικές τους signature συνταγές. Η αρχή στη Θεσσαλονίκη έγινε στο Vogatsikou 3 (Βογατσικού 3), όταν πριν από δέκα χρόνια δημιουργήθηκε ένα μπαρ που απαγόρευε το κάπνισμα (πριν από την επιβολή της νομοθεσίας) και σέρβιρε ευφάνταστα κοκτέιλ με «χειροποίητα» υλικά. Σήμερα, στη μακρόστενη μπάρα του κάθονται τριαντάρηδες που φλερτάρουν και σαραντάρηδες που αναπολούν. Συντροφιά σε όλους κρατάει ο Ροζ Πάνθηρας – κοκτέιλ με τεκίλα, χυμό από λάιμ, πικάντικο σιρόπι και μπαχαρικά στο χείλος του ποτηριού.

Ο Γορίλας (Βέροιας 3) ακολούθησε μία διετία αργότερα και συνέβαλε στην εδραίωση του fine drinking στη Θεσσαλονίκη. Κοκτέιλ μπαρ που ανοίγει στις 19.00. Στο υπόγειο φιλοξενεί το παρασκευαστήριο, ενώ στον πρώτο όροφο λειτουργεί εργαστήριο για έρευνα. Στα μεγάλα του ατού, ο πετυχημένος εκμοντερνισμός κλασικών κοκτέιλ και η εισαγωγή πρωτότυπων γεύσεων, όπως το κονιάκ με φιστίκι Αιγίνης και χειροποίητη σόδα από ελιά, έμπνευση του φετινού μενού. Ίδιαίτερα κοκτέιλ συναντάμε και στην Μπομπονέλλα (Λ. Κωνσταντίνου Καραμανλή 21), ένα μπαρ με ρετρό αισθητική –θυμίζει καφενείο στο Μοναστηράκι– που υμνεί την ελληνική ποτοποιία. Εδώ, εκτός από το ότι το 85% των κοκτέιλ είναι από ελληνικά λικέρ και ποτά (Αμοργό, Κρήτη, Παρνασσό κ.α.), συναντούμε και μια μοναδική λίστα, με κατοχυρωμένη ονομασία, τα Winterails. Αυτά τα ζεστά κοκτέιλ προέρχονται από πρωτότυπες συνταγές. Τέτοιο είναι το Coco Channel, με ψημένη ρακή Αμοργού, αρωματισμένη με βιολογικό λάδι κάνναβης.

Πολλά και νόστιμα κοκτέιλ βρίσκουμε και στο Nectar Distillery (Κλεισούρας 13), το μπαρ στην ταράτσα του μοντέρνου χόστελ Ζeus is Loose. Με καρτποσταλική θέα στην Παναγία των Χαλκέων, αυτό το μαγαζί, με τη νεοϋορκέζικη ατμόσφαιρα λόγω ύψους και τις πιο φρέσκες φάτσες της πόλης, έχει για σημαία του τη βιωσιμότητα, καθώς προσπαθεί να αξιοποιεί το 100% των προϊόντων στα ποτά του – π.χ. κάνουν με τις φλούδες των φρούτων ελαιοσάκχαρα.

Εντός ξενοδοχείου λειτουργεί και το Tiger Loop (Λεωφόρος Νίκης 5), στο ισόγειο του On Residence, στην ακριβώς απέναντι πόρτα από το εστιατόριο Όλυμπος Νάουσα. Εντυπωσιακή διακόσμηση, με τα κρεμαστά φώτα να θυμίζουν πολύχρωμα κινέζικα μπαλόνια. Τα κοκτέιλ είναι εμπνευσμένα από τα δώδεκα ζώδια του κινεζικού ωροσκόπου, με πρώτο και καλύτερο την Τίγρη (σάκε, αποξηραμένο φύκι κ.ά.).

Στην περιοχή του Ντεπώ, σε μία από τις παλιές βίλες της γειτονιάς, το Casablanca Social Club (Λ. Βασιλίσσης Όλγας 18), στην ανακαινισμένη οικία Μιχαηλίδη, έχει στο παλμαρέ του μια προσεγμένη λίστα με κοκτέιλ, μαζί με μια πολύ μεγάλη λίστα κρασιών και μια πλούσια κάβα. Πολυσυλλεκτικό μαγαζί διαφορετικών ταχυτήτων, από τη μία πλευρά τρώνε στο εστιατόριο και από την άλλη χορεύουν στο μπαρ.

Μουσική, χορός και φλερτ

Αν δεν θέλετε κοκτέιλ αλλά έχετε διάθεση για μια μακρόσυρτη βραδιά, ξεκινήστε από την Giulietta Spritzeria (Παλαιών Πατρών Γερμανού 33), που κλείνει τα μεσάνυχτα ακριβώς. Σερβίρει ποτά χαμηλών αλκοολικών βαθμών και διαθέτει πλούσια ποικιλία σε spritz, μέχρι και με ουίσκι. Συνεχίστε στο Ύψιλον (Εδέσσης 5), για ηλεκτρονική μουσική –αν και έχει και βραδιές με ρεμπέτικα–, φυσικά κρασιά και μια απρόσμενη ποικιλία σε εγχώριες και ξένες μπίρες. Αυτός ο μοντέρνος πολυχώρος με τη λιτή διακόσμηση και το φωτεινό του λευκό χρώμα, που θυμίζει Κυκλάδες, είναι μια όαση αισθητικής στη σαλονικιώτικη νύχτα.

Λίγο πιο πέρα, στο νεοαφιχθέν Romantzo (Βέροιας 2), οι ρυθμοί της κατά βάση ηλεκτρονικής μουσικής του δημιουργούν κάθε βράδυ μια φεστιβαλική ατμόσφαιρα, ενώ στα DJ sets από Πέμπτη μέχρι Κυριακή επικρατεί το αδιαχώρητο. Συγκεντρώνει κόσμο χαρούμενο, με διάθεση για χορό, γέλιο και φλερτ. Εκτός από τη λίστα με τα ποτά, διαθέτει κάποιες επιλογές για τσίμπημα, όπως πίνζα με τσορίθο. Ωραία μουσική έχει και το Bord de l’eau (Εγνατίας 45), με μια μείξη άφρο και τζαζ τις καθημερινές, πιο χορευτική τις Παρασκευές και τα Σάββατα, που γεμίζει με νέο κόσμο. Γενικώς, στην «ένταση» της στοάς βοηθάει και ο «ανοιχτός» εκθεσιακός χώρος που είναι δίπλα στο μπαρ και νομίζεις ότι παρτάρεις σε γκαλερί.

Διάθεση για χορό έχει και το Pelosof (Τσιμισκή 22), που άνοιξε στην ομώνυμη ιστορική στοά του 1924, εκεί όπου στεγαζόταν το ταχυδρομείο της πόλης. Κινηματογραφικό σκηνικό με ντιζαϊνάτα έπιπλα, ξεσηκωτική μουσική και πολύ ερωτική ατμόσφαιρα, προσκαλεί τον κόσμο να συναντηθεί. «Παλιότερα, εδώ έρχονταν οι κάτοικοι για να μάθουν τα νέα τους, στους κλειστούς φακέλους αναζητούσαν τις χαρές τους. Κατά κάποιον τρόπο προσπαθήσαμε να αναβιώσουμε αυτή τη συνθήκη», εξηγεί ο Γιάννης Μπαλαφούτης, ένας εκ των ιδιοκτητών. Στο Ύδρο (Ναυάρχου Κουντουριώτου 11), στο ανεπιτήδευτο μπαρ με βιομηχανική αισθητική και φόντο το λιμάνι, φοιτητές φλερτάρουν με ένα ποτήρι κρασί, ζευγάρια σαραντάρηδων χορεύουν και πενηντάρηδες που κουράστηκαν να είναι στημένοι με κοστούμια συνθέτουν το πιο ετερόκλητο κοινό σε μπαρ της πόλης.

Την τελευταία δεκαετία, η πόλη προσφέρει όχι μόνο περισσότερα μπαρ αλλά και διαφορετικού χαρακτήρα.