Δημοκρατία και εμβολιασμοί

Είναι πολύ χαρμόσυνο το γεγονός ότι αρκετοί νεότεροι άνθρωποι σπεύδουν να εξασφαλίσουν ημερομηνία για να εμβολιαστούν, αξιοποιώντας το άνοιγμα της σχετικής διαδικασίας για τις μικρότερες ηλικίες. Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί συμπολίτες που δεν πείθονται από τις προσπάθειες του Αλ. Τσίπρα να εκμεταλλευθεί αντιπολιτευτικά την πανδημία, ακόμη και ισχυρισμούς του τύπου ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να «ξεσκαρτάρει» περισσευούμενες δόσεις του Astrazeneca, επειδή μεγάλο μέρος του πληθυσμού το φοβάται.

Μακάρι, λοιπόν, η αθρόα προσέλευση που παρατηρείται τώρα να συνεχιστεί και να φθάσουμε γρήγορα, ως χώρα και ως Ελληνες, στην πολυπόθητη θωράκιση που προσφέρει το επίπεδο ανοσίας της αγέλης. Από την άλλη πλευρά, κάθε αισιόδοξη πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη, καθώς έχουμε δεδομένα που δεν επιτρέπουν πρόωρους πανηγυρισμούς θριάμβου. Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι στη χώρα μας μόλις ένα 60%-65% των ηλικιωμένων πολιτών, αυτών δηλαδή που κινδυνεύουν περισσότερο, πήγε να εμβολιαστεί και είναι ο βασικός λόγος που οι καθημερινές απώλειες εξαιτίας του κορωνοϊού είναι υψηλές. Απαράδεκτα υψηλό είναι επίσης το ποσοστό των υγειονομικών που αρνούνται να εμβολιαστούν στην αδούλωτη πατρίδα μας, δίδοντας το χειρότερο δυνατό παράδειγμα.

Ο διάχυτος φόβος και η απροθυμία μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού να εμβολιαστούν φαίνεται έντονα όχι μόνον από τα διάφορα απερίγραπτα που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο, αλλά και από ερωτήσεις που διατυπώνονται σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Είναι σαφές ότι οι περισσότεροι από εκείνους που ρωτούν προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν δικαιολογίες για να μην εμβολιαστούν, χωρίς βεβαίως να το ομολογούν ανοιχτά. Επομένως, δεν ξέρουμε πού τελικά «θα κάτσει» το ποσοστό των πολιτών που θα εμβολιαστούν, οπότε παραμένει άγνωστο αν και πότε θα φθάσουμε την ανοσία της αγέλης. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις ΗΠΑ η εκστρατεία του εμβολιασμού έχει επιβραδυνθεί τελευταία, γιατί έπεσε πια πάνω στο τείχος των αρνητών, των ψεκασμένων και των τραμπικών, που δεν είναι λίγοι. Δυστυχώς, πολλούς τέτοιους διαθέτουμε κι εδώ...

Το συμπέρασμα είναι ότι, προς το παρόν, η αθρόα προσέλευση για εμβολιασμό αφορά τους λογικούς και συνετούς πολίτες που αντιλαμβάνονται ότι με αυτόν τον τρόπο θα προφυλάξουν εαυτούς και χώρα, ενισχύοντας ταυτόχρονα τη λειτουργία της οικονομίας σε όλους τους τομείς. Και εδώ τίθεται θέμα δημοκρατίας. Οχι με την έννοια της εθελοντικής προσέλευσης για εμβολιασμό, όπως ισχύει τώρα σχεδόν παγκοσμίως και στην Ελλάδα, ή όπως το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα οι παντοειδείς αρνητές, με τη συνδρομή πολλών «δικαιωματιστών» του ακραίου και ουσιαστικά παράλογου «πολιτικώς ορθού».

Το πραγματικό ερώτημα για τη δημοκρατία σήμερα, σε συνάρτηση με την COVID-19, είναι γιατί να επιτρέπεται σε μειοψηφίες να θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές της πλειονότητας των πολιτών, την ποιότητα της ζωής τους και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας τους, εν ονόματι δοξασιών και αδιαφορώντας για τα επιστημονικά δεδομένα. Εχει ή όχι καθήκον το δημοκρατικό πολίτευμα να υπερασπίζεται με ορισμένες υποχρεωτικές διατάξεις (περιλαμβανομένου του εμβολιασμού κατά COVID-19) τους πολίτες του, ειδικά σε έκτακτες συγκυρίες;