Κοινωνική ανευθυνότητα

Το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» της 4ης Μαΐου ήταν αποκαλυπτικό και ανησυχητικό. Τα ποσοστά των εμβολιασθέντων στις κρίσιμες ηλικίες των 70 ετών και άνω είναι μη ικανοποιητικά και υστερούν σημαντικά του μέσου όρου των περισσότερων κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για τις ηλικίες μεταξύ 60-69 μπορεί αυτό το ποσοστό σε απόλυτους αριθμούς να είναι χαμηλό, μόλις 45,3%, όμως κινείται σε γενικές γραμμές αρκετά καλύτερα από άλλες χώρες της Ε.Ε., πλησιάζοντας αυτά της Γαλλίας και της Ισπανίας. Περιττό να καταγράψω την ανησυχία που προκαλεί το 62,5% των υγειονομικών που έχουν εμβολιασθεί, ποσοστό που κατατάσσει την πατρίδα μας, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», στην προτελευταία θέση μεταξύ των 16 κρατών που έχουν δώσει επίσημα στατιστικά στοιχεία.

Υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο στις ηλικίες των 75 ετών και άνω ένα ποσοστό να θέλει να εμβολιασθεί, αλλά να μην έχει τη δυνατότητα της μετακίνησης. Πόσο μεγάλο είναι αυτό το ποσοστό θα φανεί όταν ξεκινήσει το πρόγραμμα «εμβολιασμός στο σπίτι». Εκτίμησή μου είναι, πάντως, ότι δεν θα αλλάξουν δραματικά οι αριθμοί σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία.

Είναι αυτονόητο ότι ο καθένας με τις επιλογές του αποφασίζει για τη ζωή του. Ουδείς μπορεί να υποχρεώσει κάποιον να εμβολιασθεί εάν δεν το επιθυμεί ο ίδιος, αν και νομίζω πως για τους υγειονομικούς ο εμβολιασμός θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικός. Ηδη αυτός ο κλάδος θρήνησε πολλά θύματα.

Εξαντλείται, όμως, το δικαίωμα άρνησης του εμβολιασμού στα όρια της ατομικής ευθύνης; Ασκούμε κριτική στους μη εμβολιασθέντες γιατί απλώς βλάπτουν τη δική τους τη ζωή; Πιστεύω πως η ευθύνη τους υπερβαίνει τα όρια της ατομικής ευθύνης και μετατρέπεται σε κοινωνική ευθύνη. Η αμέλειά τους ή η ανευθυνότητά τους δεν επηρεάζει μόνο τη ζωή τους, αλλά και τις ζωές των συνανθρώπων τους, καθώς μπορεί να τους μεταδώσουν τον ιό. Επιπροσθέτως, αν ένας που δεν έχει εμβολιασθεί εισαχθεί σε μονάδα εντατικής, πλέον του κόστους της νοσηλείας του που επιβαρύνει το ΕΣΥ, δηλαδή τον Ελληνα φορολογούμενο, στερεί μια κλίνη ΜΕΘ από κάποιον συνάνθρωπό του που τη χρειάζεται για άλλη ασθένεια. Η κοινωνική ανευθυνότητα γίνεται μεγαλύτερη εάν συνεκτιμήσουμε και το γεγονός πως η εμβολιαστική διαδικασία είναι άψογα οργανωμένη, στερώντας από τους μη εμβολιασθέντες τη δικαιολογία της ταλαιπωρίας.