Μυτερά παπούτσια, η αιτία για το μεσαιωνικό... κότσι

ΚΕΜΠΡΙΤΖ. Νέα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία τα μυτερά παπούτσια προκάλεσαν μια «επιδημία» που κατέστησε πολύ συχνό φαινόμενο το κότσι ποδιού στα τέλη του Μεσαίωνα, ανακάλυψαν Βρετανοί ερευνητές. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ μελέτησαν 117 σκελετούς από νεκροταφεία της πόλης. Σε αυτά περιλαμβάνονταν ένα φιλανθρωπικό νοσοκομείο, οι χώροι μιας πρώην μονής του Αγίου Αυγουστίνου, όπου ήταν θαμμένοι κληρικοί και εύποροι χορηγοί της, ένα τοπικό ενοριακό νεκροταφείο με φτωχούς εργαζομένους και ένας αγροτικός τόπος ταφής δίπλα από ένα χωριό στο Κέμπριτζ.

Οι ερευνητές επιθεώρησαν τα οστά των ποδιών για τον βλαισό μέγα δάκτυλο, γνωστό σε εκατομμύρια πάσχοντες ως κότσι, ο οποίος χαρακτηρίζεται από διόγκωση της άρθρωσης του μεγάλου δαχτύλου. Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες ημέρες στο International Journal of Paleopathology, όσοι θάφτηκαν στο κέντρο της πόλης, ιδίως σε σημεία προορισμένα για ευκατάστατους πολίτες και κληρικούς, ήταν πολύ πιο πιθανό να έπασχαν από κότσι.

Μόνο το 3% του αγροτικού νεκροταφείου εμφάνισε την πάθηση, το 10% του ενοριακού νεκροταφείου, το 23% των σορών του νοσοκομείου και το 43% όσων διέμεναν στο μοναστήρι. Ταυτόχρονα, ενώ μόλις το 6% των ατόμων που θάφτηκαν μεταξύ του 11ου και του 13ου αιώνα είχε κότσι, το 27% αυτών από τον 14ο και τον 15ο αιώνα ταλαιπωρήθηκε εμφανώς περισσότερο από την πάθηση, πιθανόν εξαιτίας της αλλαγής του στυλ παπουτσιού κατά τον 14ο αιώνα, καθώς υιοθετήθηκαν παπούτσια με μακριά, μυτερή άκρη, έναντι των πιο λειτουργικών, με τη στρογγυλεμένη μύτη.

«Ο 14ος αιώνας έφερε μια ποικιλία νέων ενδυμάτων και υποδημάτων σε ευρύ φάσμα υφασμάτων και χρωμάτων. Μεταξύ αυτών των τάσεων περιλαμβάνονταν τα μυτερά παπούτσια με μακριά, μυτερή άκρη», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης, Πιρς Μίτσελ, καθηγητής του τμήματος Αρχαιολογίας του Κέμπριτζ. «Διερευνήσαμε τις αλλαγές που σημειώθηκαν μεταξύ των μεσαιωνικών

Οι Βρετανοί του 14ου και 15ου αιώνα ταλαιπωρήθηκαν εμφανώς περισσότερο από την πάθηση, πιθανόν εξαιτίας της αλλαγής του στυλ παπουτσιού.

περιόδων και συνειδητοποιήσαμε ότι η αύξηση των περιπτώσεων του βλαισού μεγάλου δακτύλου με την πάροδο του χρόνου οφείλεται στην εισαγωγή αυτών των νέων υποδημάτων».

Ο Μίτσελ σημείωσε πως τον 13ο και τον 14ο αιώνα ήταν ολοένα πιο συνηθισμένο για τους Βρετανούς κληρικούς να φορούν κομψά ρούχα. Στην ύστερη μεσαιωνική κοινωνία, η άκρη των παπουτσιών έγινε τόσο μυτερή ώστε, το 1463, ο βασιλιάς Εδουάρδος IV να ψηφίσει νόμο που περιόριζε το μήκος της άκρης σε λιγότερο από 2,5 εκατοστά.