Η επανάληψη της διαμαρτυρίας

« Την απόφασή της για κατεδάφιση των πάντων με δόσεις ψευτοδιαλόγου ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση. Ενα είναι το μήνυμα των εργαζομένων. Δεν δίνουμε πίσω ούτε μία κατάκτηση του κινήματός μας. Αντίθετα, διεκδικούμε και άλλες με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας». Ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για το εργασιακό νομοσχέδιο του κ. Κωστή Χατζηδάκη; Οχι. Πρωτοσέλιδο κείμενο του «Ριζοσπάστη» για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο του κ. Τάσου Γιαννίτση (20.4.2001).

«Η εργαζόμενη Ελλάδα ξεσηκώνεται. Στη μεγάλη ανατροπή που επιχειρεί η κυβέρνηση, απαντά ήδη με την αυριανή μεγάλη πανελλαδική πανεργατική απεργία. Στην παγίδα του “κοινωνικού διαλόγου” αντιτάσσει την απαίτηση για απόρριψη των μέτρων και κάθε συζήτησης», έγραφε ο «Ριζοσπάστης» (25.4.2001). «Το αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη δεν διορθώνεται, αποσύρεται!» διαλαλούσε προχθές με τον πρωτοσέλιδο τίτλο της η «Εφημερίδα των Συντακτών» (10.6.2021).

Η συνέχεια της προσπάθειας του 2001 είναι γνωστή. Υπήρχαν, όπως έγραψε αργότερα ο κ. Γιαννίτσης, «απίστευτες διαστρεβλώσεις (ότι καταργούνταν τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ότι τα κίνητρα στις γυναίκες ήταν για να τεκνοποιήσουν μετά τα 40 τους, ότι καταργούνταν οι κατώτατες συντάξεις), οι οποίες διευκόλυναν πολιτικά όσους ήθελαν την ακύρωση κάθε λύσης» («Το Βήμα», 14.10.2007).

Κατόπιν «η οργή λαού», όπως έγραφαν τότε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, έβαλε το σχέδιο στο ράφι για να δικαιωθεί ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ, που έλεγε ότι «πρώτα θα χρεοκοπήσει το κράτος και μετά τα ασφαλιστικά ταμεία». Για να είμαστε ακριβείς, τα ασφαλιστικά ταμεία συνετέλεσαν τα μάλα στη χρεοκοπία του κράτους: «Οταν μπήκαμε στην ΟΝΕ, η στήριξη του προϋπολογισμού προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης ήταν της τάξεως των περίπου 5,4 δισ. ευρώ ή 4% του ΑΕΠ. Το 2009 είχε φτάσει τα 18,9 δισ. ή 8,2% του ΑΕΠ. Αν είχε σταθεροποιηθεί η συνεισφορά του προϋπολογισμού στο επίπεδο του 2001, η χώρα θα είχε περίπου 75 δισ. λιγότερο χρέος από αυτό που είχε το 2009» (Φίλιππος Σαχινίδης, 2.12.2015). Η συνολική συνεισφορά του κρατικού προϋπολογισμού στα ασφαλιστικά ταμεία, κατά την «επίχρυση» πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, ήταν 118 δισ. ευρώ, ήτοι 40% του δημοσίου χρέους που είχε η Ελλάδα στις 31.12.2009.

Τα ίδια με ελαφρές παραλλαγές διαβάζουμε αυτές τις ημέρες, περί «απλήρωτης εργασίας», «κατάργησης του 8ώρου», «επιστροφής στον 19ο αιώνα» και «εργασιακού μεσαίωνα». Τα θυμίζουμε τώρα για να μην τα θυμηθούν αργότερα. Το 2016, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ περνούσε το δικό του ασφαλιστικό νομοσχέδιο, ο βουλευτής του κ. Νάσος Αθανασίου έλεγε: «Πρέπει όμως να ζητήσουμε συγγνώμη από τον πρωθυπουργό Σημίτη και τον Τάσο Γιαννίτση, διότι από τότε είχαν καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει, ότι τα Ταμεία καταρρέουν, και έπρεπε να κάνουμε κάτι».