Η Αµερικανίδα ρεπόρτερ Λέζλι Κιν µιλάει για την έρευνά της σχετικά µε τα UFO

Η Αμερικανίδα ρεπόρτερ Λέζλι Κιν μιλάει για την έρευνά της σχετικά με τα UFO, που ανέδειξε τη σοβαρή πτυχή του θέματος

Είναι δυνατόν μια σοβαρή, έμπειρη ρεπόρτερ να ασχοληθεί με τους ιπτάμενους δίσκους; Η Αμερικανίδα Λέζλι Κιν απέδειξε ότι είναι. Αρκεί, όπως τονίζει, να αντιμετωπίζεις το θέμα σου ακριβώς όπως κάθε άλλο ρεπορτάζ. Πόσο εύκολο όμως είναι αυτό; Και πόσο επικίνδυνο να διακινδυνεύσεις την επαγγελματική περιθωριοποίησή σου, ακόμη και τη γελοιοποίηση;

Εξαρτάται· το 2017, η Κιν, μαζί με δύο άλλους δημοσιογράφους, δημοσίευσε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στους New York Times περί των πολλαπλών ανεξήγητων θεάσεων και αναφορών από ιπτάμενους χειριστές του αμερικανικού Ναυτικού. Το ρεπορτάζ εκείνο μετέφερε την όλη συζήτηση από τους κόλπους των «ψεκασμένων συνωμοσιολόγων» σε εκείνους των επιστημόνων και των σοβαρών ειδικών της στρατιωτικής και πολιτικής εξουσίας. Είχε επίσης ως αποτέλεσμα ένα άκρως ευπώλητο βιβλίο («UFOS: Generals, Pilots and Government Officials Go on the Record»), καθώς και εκτενές profile της Κιν στο The New Yorker («The UFO Papers. Why did we start taking unidentified aerial phenomena seriously?», 10 Μαΐου 2021). Ομως, μην μπερδεύεστε: η Κιν δεν μιλάει για... απαγωγές από εξωγήινους, για τον εξωγήινο του Ρόσγουελ και άλλα τέτοια γραφικά. Αποχώρησε μάλιστα από ουφολογικό συνέδριο όπου άκουσε να λέγονται απίστευτες γελοιότητες, όπως μου είπε όταν τη «συνάντησα» μέσω Zoom: «Οταν ακούς να μιλούν χωρίς τεκμήρια, όταν οι άνθρωποι λένε ό,τι τους κατέβει δημοσίως, καλό είναι να απομακρύνεσαι εάν θέλεις να προστατέψεις την ακεραιότητα της δικής σου δουλειάς. Αλλά και για να προστατέψεις το ίδιο το θέμα που ερευνάς».

Γεννημένη στη Νέα Υόρκη από παλιά πολιτική οικογένεια, η Κιν σπούδασε στο Μπαρντ και τη δεκαετία του ’90 βρέθηκε να κάνει μάχιμο ρεπορτάζ στη Βιρμανία, σχετικά με τους εκεί πολιτικούς κρατούμενους. Η Βιρμανία της έδωσε και το πρώτο της βιβλίο (γραμμένο μαζί με τον Αλαν Κλέμεντς: «Burma’s Revolution of the Spirit: The Struggle for Democratic Freedom and Dignity»).

Η Κιν μετέφερε το ερευνητικό δημοσιογραφικό της πνεύμα στο Μπέρκλεϊ της Αμερικής, όπου ερεύνησε θέματα που αφορούσαν ανθρώπους που είχαν άδικα φυλακιστεί στην Αμερική, τη θανατική ποινή κ.ά. Το 1999 ήρθε σε επαφή με εκθέσεις Γάλλων στρατιωτικών αναφορικά με τις καταγεγραμμένες θεάσεις αγνώστων ιπτάμενων αντικειμένων, οι κινήσεις των οποίων φαίνονταν να «υπερβαίνουν τους γνωστούς φυσικούς νόμους». Ερευνώντας, είδε πως ξεσκαρτάροντας φάρσες, μετεωρολογικά μπαλόνια, σφάλματα και παρερμηνείες φωτογραφιών κ.ο.κ., απέμενε ένα, μικρό έστω, ποσοστό αξιόπιστων μαρτυριών που όμως παρέμεναν στη σφαίρα του ανεξήγητου.

Η Κιν ανακάλυψε ένα συναρπαστικό κόσμο με πολιτισμικές, πολιτικές, στρατιωτικές, (παρα)ψυχολογικές προεκτάσεις και βάλθηκε να τον ξεψαχνίσει με τα εργαλεία που της είχε προσφέρει η ερευνητική δημοσιογραφία.

– Πώς καταφέρατε να πάρουμε στα σοβαρά μια συζήτηση που παραδοσιακά ανήκε στο περιθώριο;

– Το 2017, μαζί με άλλους δύο συναδέλφους, δημοσιεύσαμε ένα ρεπορτάζ στους ΝΥΤ όπου αναφέραμε πως το Πεντάγωνο και ειδικά το Ναυτικό είχαν καταγράψει ηλεκτρονικά ορισμένα ασυνήθιστα φαινόμενα. Οι καταγεγραμμένες αυτές θεάσεις είχαν ξεκινήσει από το 2004 και ήταν σχεδόν καθημερινές. Μετά το ρεπορτάζ, το Πεντάγωνο έδωσε στη δημοσιότητα μερικά από αυτά τα βίντεο, που τώρα είναι ελεύθερα στο Youtube. Πολύ πρόσφατα, το Πεντάγωνο δημοσιοποίησε μια νέα, επίσημη αναφορά, όπου με πολύ απλά λόγια δηλώνονται τα εξής: Τα συγκεκριμένα ιπτάμενα αντικείμενα δεν ξέρουμε τι είναι, αν είναι γήινα ή εξωγήινα, μπορεί να είναι ρωσικά ή κινεζικά,

πάντως το σίγουρο είναι πως ΔΕΝ είναι αμερικανικά και σίγουρα ΔΕΝ ξέρουμε τι είναι. Αυτό, από μόνο του, ως δημόσια παραδοχή, δεν έχει προηγούμενο.

Πρέπει όμως να πω ότι ακόμη και τη δεκαετία του ’50, πολλοί Αμερικανοί αξιωματούχοι πίστευαν στα σοβαρά πως είχαν να κάνουν με ιπτάμενους δίσκους από το Διάστημα. Πίστευαν πως η ΕΣΣΔ δεν μπορεί να είχε τέτοια τεχνολογία. Αλλά δεν ήθελαν το κοινό να τα γνωρίζει όλα αυτά, να φαίνεται η Αμερική αδύναμη και ευάλωτη σε καιρό Ψυχρού Πολέμου, το γεγονός ότι ένα άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο βρισκόταν στον εναέριο χώρο μας και εμείς δεν μπορούσαμε να το ελέγξουμε. Ηθελαν να μη φανεί ότι η αμερικανική κυβέρνηση είναι αδύναμη και ότι έχει άγνοια. Από την άλλη, αρνούνταν να παραδεχθούν ότι δεν ξέραμε τι ήταν αυτά τα αντικείμενα – όσα φυσικά αποδεικνυόταν ότι δεν ήταν φάρσα ή οφθαλμαπάτη. Προσπάθησαν να γελοιοποιήσουν το θέμα συστηματικά και κάπου εκεί σοβαροί άνθρωποι δίσταζαν ή αρνούνταν πλέον να μιλήσουν γι’ αυτές τις θεάσεις, οπότε έμεινε το πεδίο ελεύθερο στους γραφικούς.

Οταν οι άνθρωποι λένε ό,τι τους κατέβει, καλό είναι να απομακρύνεσαι εάν θέλεις να προστατέψεις τη δουλειά σου.

– Δεν φοβηθήκατε όταν ξεκινούσατε τη δική σας έρευνα;

– Προβληματίστηκα πάρα πολύ. Αποφάσισα όμως να ακολουθήσω τη δική μου γραμμή, που είναι αυτή της κανονικής δημοσιογραφίας. Να καλύψω το θέμα με τον σωστό τρόπο. Να εφαρμόσω τις ίδιες σοβαρές δημοσιογραφικές αρχές και κανόνες που εφάρμοσα σε όλα τα άλλα ρεπορτάζ. Είτε ερευνώ τη Βιρμανία, είτε τους αδικημένους της φυλακής, είτε τα UFO, να το κάνω με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και όταν λέω «δημοσιογραφικά», μιλώ καθαρά για ερευνητική δημοσιογραφία. Θα εξέταζα τα γεγονότα στεγνά, θα ερευνούσα τα τεκμήρια, τα έγγραφα, θα μιλούσα με τους πλέον αξιόπιστους ανθρώπους και ερευνητές, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την επιστημονική κοινότητα, θα μελετούσα τη βιβλιογραφία. Νομίζω γι’ αυτό δεν μπόρεσε κανένας να με γελοιοποιήσει. Δεν έπεσα θύμα αυτού του κόσμου της συνωμοσίας και των εύκολων εντυπώσεων. Κάποιοι προσπάθησαν να το κάνουν όταν εξέδωσα το βιβλίο, αλλά απέτυχαν.

Αποφάσισα να ακολουθήσω τη δική μου γραμμή, που είναι αυτή της κανονικής δημοσιογραφίας. Να καλύψω το θέμα με τον σωστό τρόπο.