Βάψτε μαύρα τα αγάλματα

«Τη σημερινή ορθοδοξία δεν τη στηρίζει μια πνευματική ελίτ. Τη στηρίζει μια διανοητική ελίτ. Ο φυσικός τους χώρος είναι το πανεπιστήμιο. Περίπου το 70%-80% πανεπιστημιακών ή φοιτητών επί διδακτορία με απόψεις που κλίνουν προς τη Δεξιά στη Βρετανία και στην Αμερική λένε ότι στα τμήματά τους το περιβάλλον είναι εχθρικό απέναντί τους».

Οχι, δεν είναι απόσπασμα από άρθρο του Ερίκ Ζεμούρ στη Figaro Magazine. Με τον αιρετικό αρθρογράφο που πολεμά την ανελευθερία του πολιτικώς ορθού θα έχουμε την ευκαιρία να ασχοληθούμε στο άμεσο μέλλον. Οπως όλα δείχνουν, θα είναι υποψήφιος στις επόμενες προεδρικές εκλογές στη χώρα του. Αν και δεν έχει ακόμη ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, οι δημοσκοπήσεις τού δίνουν ένα 10%, υψηλότερο ποσοστό από αυτό που είχε ο Μακρόν πριν ανακοινώσει τη δική του υποψηφιότητα.

Το ως άνω απόσπασμα είναι από άρθρο του Economist στο τεύχος της 4ης Σεπτεμβρίου και συνοδεύεται από ένα άλλο εκτεταμένο για το κίνημα «woke». Woke, αόριστος του ρήματος wake, κοινώς «Ξύπνησα». Διάβασα ότι έχει βρει τη θέση του ως επίθετο πλέον στο λεξικό της Οξφόρδης. Συνοψίζω από το περιοδικό: «Ξύπνησα σημαίνει ότι πιστεύω πως κάθε απόσταση ανάμεσα σε φυλετικές ομάδες είναι απόδειξη δομικού ρατσισμού. Οι κανόνες της ελευθερίας του λόγου, του ατόμου και της οικουμενικότητας που εμφανίζονται ως προοδευτικοί, στην πραγματικότητα καμουφλάρουν τις διακρίσεις. Η αδικία θα μείνει ώσπου να ξεχαρβαλωθούν τα συστήματα της γλώσσας και των προνομίων». Την πιο αγοραία γεύση του κινήματος την είδαμε με την αποκαθήλωση του αγάλματος του Κολόμβου. Την πιο λόγια εκδοχή του μας την προσφέρει το Σαν Φρανσίσκο. Η διεύθυνση εκπαιδεύσεως, ελλείψει μαθητών, αποφάσισε να αφαιρέσει από τα σχολεία τα ονόματα του Λίνκολν και του Ουάσιγκτον και ακρωνύμια όπως vapa (visual and performing arts) επειδή θεωρούνται ως συμπτώματα της «λευκής ανωτερότητας».

Η υπόθεση ξεκίνησε από το πανεπιστήμιο, έχει όμως ήδη διαχυθεί σε έγκυρα μέσα ενημέρωσης, στον πολιτικό λόγο και, εννοείται, στον δρόμο. Θυμίζει το επεισόδιο που αναφέρει ο Πλούταρχος. Ο Σόλων, οργισμένος με αυτά που έδειχνε επί σκηνής ο Φρύνιχος, σηκώθηκε να φύγει από το θέατρο. Ο τραγικός ποιητής τού είπε: «Μα πώς κάνεις έτσι; Θέατρο είναι». «Ναι, αλλά έτσι όπως πάμε, σε λίγο θα τα δούμε και στην πραγματική ζωή», του απάντησε ο Σόλων.

Οταν ο Economist, η ναυαρχίδα του φιλελευθερισμού, αντιμετωπίζει την πολιτική ορθότητα ως απειλή για τις φιλελεύθερες αξίες της Δύσης, κάτι δεν πάει καλά. Θα μου πείτε, εμείς εδώ έχουμε σοβαρά προβλήματα, όπως ο Μπογδάνος, η πανεπιστημιακή αστυνομία ή η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Η επαρχία μας ήταν, είναι και θα παραμείνει προοδευτική.

Ομως, ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος τον Κολόμβο και τις «εικαστικές τέχνες», ας σταθούμε για λίγο στην «ελευθερία του λόγου», του «ατόμου» και στην «οικουμενικότητα». Μήπως είναι οι τρεις παράμετροι που περιγράφουν την αξία του ελληνικού πολιτισμού; Μήπως, αν κάποιοι τις αποκαθηλώσουν, στην πραγματικότητα αποκαθηλώνουν ό,τι η Ελλάδα κληροδότησε στη Δύση; Οι μαχητές του δρόμου γκρεμίζουν το άγαλμα του Κολόμβου. Είναι αμόρφωτοι και μάλλον δεν έχουν πάρει είδηση ότι τα μουσεία είναι γεμάτα από ελληνικά αγάλματα, και μάλιστα, ω της φρίκης, λευκά. Οπως οι Ιταλοί σκέπασαν με μπούρκα τη γύμνια της Αφροδίτης για να υποδεχθούν τα πετρέλαια των Ιρανών, έτσι μπορεί μια μέρα να βάψουν μαύρα τα αγάλματα για να τα νομιμοποιήσουν. Το έχει προβλέψει εξάλλου ο Μπερνάλ με τη «Μαύρη Αθηνά» του. Το κήρυγμα του Περάλτα εναντίον του κλασικού κόσμου κάποια στιγμή θα βγει από το campus.

Μιλάμε για «Νέο Μεσαίωνα». Ξεχνάμε ότι ο Μεσαίωνας διάβαζε Αριστοτέλη, σε αντίθεση με τη Νέα Ορθοδοξία.

Οταν ο Economist, η ναυαρχίδα του φιλελευθερισμού, αντιμετωπίζει την πολιτική ορθότητα ως απειλή για τις φιλελεύθερες αξίες της Δύσης, κάτι δεν πάει καλά.