500ΛΕΞΕΙΣ

ΜΕ ΤΟΝ ΤΗΛΕΜΑΧΟ ΤΣΑΡΔΑΚΑ

O Τηλέμαχος Τσαρδάκας είναι ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Εχουν εκδοθεί πέντε ποιητικά και τέσσερα θεατρικά έργα του, ανάμεσα στα οποία «Το σκυλί του Ωρίωνα», «Το κορίτσι που επιμένει» και «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια». Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, η συλλογή διηγημάτων «Αυτός που έτρωγε όλο το γλυκό του», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σοκόλη. Διευθύνει το θέατρο act, στην Πάτρα.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Το «Κβάντι» του Μίνου Ευσταθιάδη και το «Fly already» του Ετγκαρ Κέρετ.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Ισως ο Χένρι Τσινάσκι, δηλαδή το alter ego του Μπουκόφσκι. Ζει μια ζωή καταραμένου συγγραφέα, βουτηγμένη στην κραιπάλη, στον έρωτα και στην απελπισία. Στην πραγματικότητα η ζωή των συγγραφέων δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά γιατί να μην τη φαντασιωθούμε;

Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;

Τον Αργύρη Χιόνη και τον Χρίστο Λάσκαρη (που ήταν και φίλοι). Τον Πάμπλο Νερούντα. Τον Μπόρχες. Τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;

Οτι υπάρχει ένας σαφής συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο πρώτο ταξίδι του Λόρδου Βύρωνα στην Ελλάδα, το 1809, και στην ανάπτυξη αργότερα της φαντασίας ως λογοτεχνικού είδους μέσα από βιβλία που έγραψαν φίλοι του υπό την επιρροή του, όπως «Το Βαμπίρ» του Πολιντόρι και ο «Φρανκενστάιν» της Μέρι Σέλεϊ.

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;

Το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν και το «Για μια νύχτα έρωτα» του Εμίλ Ζολά.

Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;

«Οριζόντιο ύψος» του Χιόνη, «Ερόικα» του Κοσμά Πολίτη, «Βάρδια» του Νίκου Καββαδία.

Ο μαγικός ρεαλισμός είναι έκδηλος στις ιστορίες σας. Πού η μαγεία, πού η πραγματικότητα;

Νομίζω όλα συναντιούνται σε έναν ποιητικό χώρο. Στην ποιητική σύλληψη και στην ποιητική ματιά. Εκεί που ακόμα και κάτι παράλογο ή υπερφυσικό μπορεί να αντιμετωπισθεί από τους ήρωες με ρεαλιστικούς όρους ως μέρος της ζωής.

Νερό, έρωτας, θάνατος: είναι άραγε οι τρεις άξονες πάνω στους οποίους εδραιώνονται οι ιστορίες σας;

Ναι. Ισως να προσέθετα και αυτό το αεικίνητο όριο μεταξύ στεριάς και θάλασσας, την παραλία δηλαδή. Εχουν πολύ σπουδαίες ιστορίες να πουν οι παραλίες. Και καλοκαιρινές και χειμωνιάτικες, και σκοτεινές και φωτεινές.

Τυχόν επιδράσεις και επιρροές από άλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες;

Αγαπώ τις ιδέες και την αμεσότητα στα διηγήματα του Κέρετ. Επίσης, την αφηγηματική ελευθερία και την τόλμη του Φαούστο Παραβιντίνο στα θεατρικά του. Τέλος, με συγκινούν και με εμπνέουν οι μελοποιήσεις ποιημάτων του Χάρη Κατσιμίχα.