ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1919-1922

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΦΥΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ «Κ»

Το φύλλο της «Καθημερινής» που κυκλοφόρησε στις 8 Δεκεμβρίου 1919 έδινε μια εικόνα των διπλωματικών διεργασιών της περιόδου σχετικά με το λεγόμενο «τουρκικό ζήτημα».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το ρεπορτάζ από την ομιλία του Λόιντ Τζορτζ στη Βουλή των Κοινοτήτων. Ελεγε χαρακτηριστικά ο Βρετανός πρωθυπουργός: «Δεν επεθυμούμεν μέχρι τούδε να ωθήσωμεν τα πράγματα πέραν του δέοντος διά τον φόβον μήπως η σπουδή ημών παρεξηγηθή υπό της Αμερικής. Σήμερον όμως δυνάμεθα να είπωμεν ότι επεριμείναμεν πάρα πολύ τας αποφάσεις αυτής και η υπομονή μας υπερέβη τα όρια μέχρι των οποίων απεφασίσαμεν να περιμένωμεν τη αιτήσει του Αμερικανού Προέδρου. Δικαιούμεθα λοιπόν σήμερον να προβώμεν εις την λύσιν του τουρκικού ζητήματος άνευ άλλης αναβολής και θέλομεν επιδιώξη την σύναψιν της μετά της Τουρκίας ειρήνης εις όσον το δυνατόν συντομώτερον χρόνον».

Εξίσου ενδιαφέρον ήταν τηλεγράφημα που αναφερόταν στην πρόσφατη συνάντηση Κλεμανσό - Λόιντ Τζορτζ, στην απόφαση των δύο πρωθυπουργών να συζητηθεί το «Ανατολικό πρόβλημα» στη Διάσκεψη Ειρήνης το επόμενο διάστημα, καθώς και στις συζητήσεις τους επί των θεμάτων στα οποία συγκρούονταν τα αγγλικά και γαλλικά συμφέροντα. «Η επελθούσα συμφωνία», ανέφερε το τηλεγράφημα επικαλούμενο πληροφορίες της εφημερίδας «Μικρός Παρισινός», «περιλαμβάνει τα ζητήματα Κων/πόλεως, Συρίας και Μικράς Ασίας. Υπολείπεται να καθορισθούν άλλα τινά σημεία αφορώντα τας πετρελαιοφόρους πηγάς της Μεσοποταμίας και του Μοσούλ. Αι επ’ αυτών διαπραγματεύσεις θα διεξαχθούν την προσεχή εβδομάδα με βεβαιότητα ότι θα καταλήξουν εις πλήρην συμφωνίαν».

Αλλη στήλη πληροφορεί για συνάντηση στη Σεβάστεια του πρώην Γάλλου αρμοστή στη Συρία με τον Κεμάλ, από τον οποίο ζήτησε «όπως μετριάση την δράσιν των εθνικών οργανώσεων, καθότι ου μόνον η Συνδιάσκεψις είνε κατηγανακτημένη εκ των διαπραττομένων εκτρόπων, αλλά και αυτή η γαλλική κυβέρνησις, ήτις κατ’ αρχάς εδείκνυε προς το εθνικόν κίνημα ευμενείς διαθέσεις». Ο Κεμάλ υποσχέθηκε «ότι εφ’ όσον εξαρτάται απ’ αυτού θα περιορίση τας αυθαιρεσίας των εθνικών οργανώσεων, επέμεινεν όμως εις τον χαρακτηρισμόν του κινήματος ως αυθορμήτου καθαρώς εθνικού, επιδιώκοντος την περιφρούρησιν της ανεξαρτησίας των Τούρκων».