Ο άδικος διασυρμός της Κασσάνδρας

Κύριε διευθυντά

Σε πρόσφατο φύλλο δεκαπενθήμερης εφημερίδας διάβασα αυτή την αισιόδοξη προτροπή: «Να πάψουμε ν’ ακούμε τις Κασσάνδρες, που ευαγγελίζονται πλήρη καταστροφή». Παραβλέπω το οξύμωρο «ευαγγελίζομαι πλήρη καταστροφή», αλλά ενοχλούμαι όχι λίγο με τον συχνότατο διασυρμό της Κασσάνδρας από πρόσωπα που οφείλουν να μετρούν τα λόγια τους. Δεν γίνεται να είσαι διδάσκαλος, κριτής, ιατρός, συγγραφέας και να αμαυρώνεις ένα, έστω και μυθολογικό, όνομα διακηρύσσοντας ότι «οι Κασσάνδρες θα διαψευστούν!». Είδα και στην «Κ» τέτοια δήλωση.

Η Κασσάνδρα, θυγατέρα του Πριάμου, ήτοι πριγκίπισσα άκρως συνετή, είχε αποκρούσει τον έρωτα του Απόλλωνα, ο οποίος, αν και θεός, την τιμώρησε διαβολικά: την καταδίκασε να προφητεύει πάντοτε σωστά, αλλά να μη γίνεται ποτέ πιστευτός ο μαντικός της λόγος.

Οταν η Τροία αλώθηκε, δόθηκε ως παλλακίδα στον Αγαμέμνονα και όταν έφθασε στις Μυκήνες η δεινή Κλυταιμνήστρα την ξέκαμε, όπως δα και τον Αγαμέμνονα.

Μεγάλα, λοιπόν, τα πάθια της Τρωαδίτισσας πριγκίπισσας – και δεν υπάρχει ελπίδα ότι κάποτε θα απαλλαχθεί από τη ρετσινιά που της κολλήσαμε. Είναι φανερό πως ο Απόλλων κρατάει σιγόντο, σ’ αυτό το κατ’ άγνοιαν ψεύδος.

ΥΓ.: Εκκρεμούσε άλλη επιστολή μου προς την «Κ» και δεν διεβίβασα στην εφημερίδα την παρούσα. Την 22α Ιανουαρίου, στη 2η σελίδα και στο γελοιογραφικό σκίτσο διαβάζω «Διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες...». Αγνοώ αν το εκστόμισε η υπουργός Παιδείας ή αν η λεζάντα ανήκει στον σκιτσογράφο. Ούτως ή άλλως, ο Απόλλων θα τρίβει τα χέρια του για την αδιάκοπη διαπόμπευση της Κασσάνδρας.

Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ