Πολύ σύντομο το καλοκαίρι του Τζο Μπάιντεν

Ελπίδες για τις εκλογές του Νοεμβρίου

Βγαίνοντας από τον Λευκό Οίκο νωρίς το πρωί της περασμένης Κυριακής, ο Τζο Μπάιντεν είπε στους δημοσιογράφους ότι «αισθάνεται καλά». Το προηγούμενο βράδυ είχε βγει αρνητικός στο τεστ για την COVID-19, κάτι που τερμάτισε την καραντίνα του στο προεδρικό μέγαρο. Αλλά η δήλωσή του θα μπορούσε να διαβαστεί και μεταφορικά, καθώς είχε προηγηθεί η κατά γενική ομολογία καλύτερη εβδομάδα της προεδρίας του. Μια σειρά θετικών, για τον Αμερικανό πρόεδρο, εξελίξεων αναίρεσε τη γενικευμένη αίσθηση της κυβερνητικής παράλυσης και αναπτέρωσε το ηθικό των Δημοκρατικών ενόψει των κρίσιμων εκλογών της 8ης Νοεμβρίου για το Κογκρέσο.

Η εβδομάδα είχε μπει με το δεξί από τη Δευτέρα, όταν ανακοινώθηκε ότι η CIA είχε εξοντώσει τον αρχηγό της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι, στην Καμπούλ. Η είδηση ξέπλυνε ένα μέρος της εθνικής ντροπής που χρεώθηκε στον Μπάιντεν για την επέλαση των Ταλιμπάν και τη χαώδη αποχώρηση των κυνηγημένων Αμερικανών, τον περυσινό Δεκαπενταύγουστο. Την επομένη, οι πολίτες του Κάνσας, πολιτείας που είχε υπερψηφίσει τον Τραμπ με διαφορά 15 μονάδων έναντι του Μπάιντεν το 2020, απέρριψαν σε δημοψήφισμα πρόταση για αναθεώρηση του πολιτειακού συντάγματος με την οποία θα άνοιγε ο δρόμος για την απαγόρευση των αμβλώσεων.

Μεγαλύτερη σημασία, ως προς τη δυνητική συμπεριφορά των ψηφοφόρων, είχε η είδηση-έκπληξη της Παρασκευής: η ανεργία συρρικνώθηκε τον Ιούλιο σε 3,5%, το μικρότερο ποσοστό εδώ και μισό αιώνα, καθώς η αμερικανική οικονομία είχε δημιουργήσει 528.000 νέες θέσεις εργασίας, καλύπτοντας όλες τις απώλειες από την πανδημία. Αλλά η μεγαλύτερη επιτυχία των Δημοκρατικών ήρθε την Κυριακή, όταν η Γερουσία ψήφισε ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο κοινωνικών και περιβαλλοντικών μέτρων, την «Πράξη για τη Μείωση του Πληθωρισμού». Το νομοσχέδιο ήταν ψευδεπίγραφο, αφού οι ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν θα έχουν συνέπειες σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον καταπολέμηση του πληθωρισμού. Ωστόσο, η σημασία των ρυθμίσεων που εγκρίθηκαν χάρη στην αποφασιστική ψήφο της αντιπροέδρου Κάμαλα Χάρις (το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν 50-50) δύσκολα μπορεί να υποτιμηθεί: πτώση των τιμών βασικών φαρμάκων για τους ασφαλισμένους, επέκταση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, φόρος 15% σε μεγάλες εταιρείες που μέχρι σήμερα φοροδιαφεύγουν από διάφορα «παραθυράκια» και ευρύ φάσμα κινήτρων για την πράσινη μετάβαση, ύψους 370 δισ. δολαρίων.

Το ερώτημα είναι αν η θετική για τους Δημοκρατικούς συναστρία της προηγούμενης εβδομάδας αποδειχθεί πραγματικό σημείο πολιτικής καμπής ή σύντομο διάλειμμα χωρίς συνέχεια. Οι ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο παραδοσιακά ευνοούν το αντιπολιτευόμενο κόμμα. Οι Δημοκρατικοί υπέστησαν βαριά ήττα στις πρώτες ενδιάμεσες εκλογές της περιόδου Ομπάμα, παρότι είχαν μόλις περάσει μεγάλες μεταρρυθμίσεις για την περίθαλψη και τις τράπεζες. Στην πρώτη μεσοσταθμική εκτίμηση του Realclearpolitics μετά τη «χρυσή» εβδομάδα του Μπάιντεν, οι Αμερικανοί συνεχίζουν να τον απορρίπτουν με ποσοστό 56,5% έναντι 39,5%, ενώ δύο

Συγκρατημένα χαμόγελα στους Δημοκρατικούς για τις θετικές εξελίξεις σε Κογκρέσο και οικονομία, αλλά η ακρίβεια συντηρεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

στους τρεις Δημοκρατικούς ψηφοφόρους δεν θέλουν να διεκδικήσει ξανά την προεδρία το 2024 ο γηραιότερος πρόεδρος που είχε ποτέ η Αμερική.

Αλλωστε, το πολυνομοσχέδιο βάλλεται λόγω των βαρύτατων υποχωρήσεων που έγιναν για να το ψηφίσουν οι δύο «αντάρτες» γερουσιαστές (ο Τζο Μάντσιν από τη Δυτική Βιρτζίνια και η Κίρστεν Σίνεμα από την Αριζόνα) που εμπόδιζαν την έγκρισή του. Από τα 3,5 τρισ. που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο του Μπάιντεν «Build Back Better», οι Δημοκρατικοί περιορίστηκαν σε 700 δισ., ενώ έμειναν στη θέση τους σχεδόν όλες οι μειώσεις φόρων για τις επιχειρήσεις και τα μεγάλα εισοδήματα που θεσπίσηκαν επί προεδρίας Τραμπ.

Ο κυριότερος αρνητικός για τους Δημοκρατικούς παράγοντας είναι η διαρκής πτώση των πραγματικών μισθών, καθώς ο πληθωρισμός καλπάζει με ετήσιο ρυθμό 9,1%. Στο μεταξύ, η αμερικανική οικονομία βρίσκεται επί δύο διαδοχικά τρίμηνα σε πτώση και ο κίνδυνος να συμπέσουν οι εκλογές με μια περίοδο ύφεσης επιτείνεται από την περιοριστική, αντιπληθωριστική πολιτική που ακολουθεί η Ομοσπονδιακή Τράπεζα.