Ο Μορφέας αιχμάλωτος ενός θνητού μάγου

The Sandman ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2022)

Δημιουργός: Νιλ Γκέιμαν, Αλαν Χάινμπεργκ

Ερμηνείες: Τομ Στάριτζ, Μπόιντ Χόλμπρουκ, Πάτον Οσβαλτ

Η σειρά φαντασίας του Netflix παντρεύει τον κόσμο των παραμυθιών με τη σύγχρονη πραγματικότητα, κρατώντας και το χαρτί του χιούμορ σε ετοιμότητα, προκειμένου να μην πάρει τον εαυτό της περισσότερο στα σοβαρά από όσο χρειάζεται. Κάπου στις αρχές του περασμένου αιώνα, ένας θνητός μάγος (Μπιλ Νάι) καταφέρνει να αιχμαλωτίσει τον Μορφέα (Τομ Στάριτζ), τον θεό των ονείρων, εξασφαλίζοντας πλούτο και μακροζωία για τον ίδιο, βυθίζοντας ωστόσο εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο σε μόνιμο ύπνο. Οταν, σχεδόν έναν αιώνα μετά, ο Μορφέας καταφέρνει να δραπετεύσει, ξεκινάει καινούργιο αγώνα προκειμένου να πάρει πίσω τα «εργαλεία» του, τα οποία έχουν στο μεταξύ σκορπιστεί μεταξύ γης, ουρανού και... κόλασης.

Εντυπωσιακή οπτικά, με καλοσχεδιασμένα ειδικά εφέ, η σειρά των 10 επεισοδίων κρατάει την προσοχή, κυρίως χάρη στις ενδιαφέρουσες υποϊστορίες της (π.χ. μια διασκευασμένη εκδοχή του μύθου του Κάιν και του Αβελ) αλλά και στον στυλάτο πρωταγωνιστή. Ο Βρετανός Τομ Στάριτζ, αρκούντως λιγομίλητος, σνομπ και ντυμένος στα μαύρα, μοιάζει σαν ροκ σταρ με υπερδυνάμεις. Αυτές σχετίζονται φυσικά με τα όνειρα και γενικότερα με την ασυνείδητη φαντασία των ανθρώπων, γεγονός που κάνει το σύνολο ακόμα πιο γοητευτικό και απρόβλεπτο, σε σχέση με παρόμοιες σειρές του παρελθόντος.

Η γαλλική αποστολή ★★★

ΔΡΑΜΑ (2021)

Σκηνοθεσία: Γουές Αντερσον

Ερμηνείες: Μπενίσιο ντελ Τόρο, Εϊντριεν Μπρόντι, Τίλντα Σουίντον

Από την πλατφόρμα του Disney+ επιλέγουμε το τελευταίο φιλμ του μοναδικού Γουές Αντερσον. Συγκεντρώνοντας το πιο εντυπωσιακό καστ τής μέχρι τώρα φιλμογραφίας του, ο Αμερικανός κινηματογραφιστής επιχειρεί να απευθύνει «ερωτική επιστολή» σε μια δημοσιογραφία που δεν υπάρχει πια, σίγουρα ωστόσο συναρπαστική ως… μουσειακό έκθεμα. Πρωταγωνιστές του είναι οι συντάκτες του φανταστικού αμερικανικού περιοδικού The French Dispatch, το οποίο έχει την έδρα του σε μια επινοημένη κωμόπολη της Γαλλίας του 20ού αιώνα. Σε ένα ειδικό τεύχος με αφορμή τον θάνατο του εκδότη τους, οι δημοσιογράφοι αποφασίζουν να συμπεριλάβουν τέσσερις ιστορίες, ενδεικτικές της ταυτότητας του περιοδικού.

Ως θεατές, παρακολουθούμε τα τέσσερα αυτά ρεπορτάζ, τα οποία ξεκινούν από τις φτωχογειτονιές της πόλης, φτάνουν μέχρι τις φυλακές που φιλοξενούν έναν πολύ ιδιαίτερο καλλιτέχνη, ενώ στη συνέχεια περνούν από τα χαρακώματα της φοιτητικής εξέγερσης, για να καταλήξουν στην ιστορία κάποιων αστυνομικών με πολύ ευαίσθητο… ουρανίσκο. Ως συνήθως ο Αντερσον ποντάρει εξίσου –αν όχι περισσότερο– στην αισθητική και στο περιεχόμενο της αφήγησής του, συνδυάζοντας τα έντονα χρώματα με το δραματικό ασπρόμαυρο.