ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ του Αρη Αλεξανδρή

Δεν είναι μόνο η σφαίρα· είναι όλα όσα η σφαίρα αντιπροσωπεύει. Είναι η έλλειψη ψυχραιμίας και ετοιμότητας, η ανεπαρκής εκπαίδευση, η ελαττωματική επιχειρησιακή απόδοση, η περιφρόνηση της αναλογικότητας, η ανυπαρξία ανθρωπιστικής παιδείας. Είναι ο ρατσισμός –ενδόμυχος ή και απροκάλυπτος– που κάνει τις δύσκολες αποφάσεις εύκολες και ανέξοδες, κατηγοριοποιώντας τους πολίτες σε άξιους σεβασμού και σε ανάξιους. Ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον 16χρονο δεν το έκανε απαραίτητα επειδή ήθελε να τον σκοτώσει (εξ ου και ο ενδεχόμενος δόλος). Το έκανε αν και ήξερε πως θα μπορούσε να τον σκοτώσει· επειδή του φάνηκε απλό, αποδεκτό, φυσικό. «Πυροβόλησα ενστικτωδώς, στόχευα στα λάστιχα», φέρεται να είπε ο ίδιος, προφανώς χωρίς να καταλαβαίνει πόσο προβληματική είναι, εκτός από την πράξη, και η αιτιολογία του. Η αστυνομία οφείλει να ενεργεί κατά τοv νόμο, όχι κατά το ένστικτό της· οι κρατικές λειτουργίες δεν είναι προεκτάσεις της ψυχολογίας ή των μεταφυσικών ορμών των υποκειμένων τους. Επιπλέον, η αδυναμία ενός οργάνου επιβολής της τάξης να πυροβολήσει εκεί που σημαδεύει δεν είναι ένδειξη κακής τύχης, αλλά ακαταλληλότητας.