Γλυκές αναμνήσεις από του «Πράπα»

Κύριε διευθυντά

To παλιό ζαχαροπλαστείο του Πράπα, το θεωρούμενο κάποτε και ως Zonar’s των νοτίων προαστίων από το πολύ μακρινό πλέον 1962, είναι σήμερα το πιο άσχημο υπό κατεδάφιση κτίριο που υπάρχει σε ολόκληρη την επικράτεια. Προνομιακή η θέση του στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος, στη στροφή του τραμ. Οταν λειτουργούσε και πριν δοθεί αντιπαροχή για μια ακόμη άχαρη πολυκατοικία υποθέτω, από τις άπειρες στο Παλαιό Φάληρο και όχι μόνο, από τον ημιώροφο απολάμβανες τη θέα των ιστιοφόρων στον Σαρωνικό και τη σκιά της Αίγινας να αχνοφαίνεται στο βάθος του ορίζοντα με καλό καιρό, τρώγοντας εξαιρετικά γλυκά που μάλλον θύμιζαν ευρωπαϊκή γεύση παρά ανατολίτικα σιροπιαστά ή πάστες με υπερβολικά μεγάλη δόση ζάχαρης α λα Τούρκα.

Ολίγη ζάχαρη και πολύ εύγευστα. Ειδικά το προφιτερόλ ή η «ονειρεμένη». Τα χρόνια πέρασαν, τα γκαρσόνια με το παπιγιόν πάντα εξυπηρετικά, οι θαμώνες τακτικοί και μη, απολάμβαναν την καλή παρέα, τη θέα στο απέραντο γαλάζιο και τα ροφήματα ή τα γλυκά. Ξάφνου, πάνε κοντά πέντε χρόνια, ο Πράπας κατέβασε ρολά για πάντα. Οι γέροι του Φαλήρου πού να βρουν πια αποκούμπι να διαβάσουν, με κατεβασμένα τα γυαλιά στην άκρη της μύτης, την εφημερίδα τους, συνήθως «Καθημερινή» ή «Εστία», οι λιγότερο «σοβαροί» πού να φλυαρήσουν ή να φλερτάρουν. Τα ισοπέδωσε όλα η μπουλντόζα. Για την ακρίβεια παραμένει περίπου το μισό κτίριο ακόμη, που στο ισόγειο και στον ημιώροφο στέγαζε το παλιό ζαχαροπλαστείο. Στη χώρα μας δυστυχώς μονάχα οι αναμνήσεις από τις παλιές καλές εποχές συγκινούν πλέον. Το σήμερα και το αύριο άσ’ τα καλύτερα.

ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗΣ