Οι ουρές στα ΕΛΤΑ

Μία από τις παραμέτρους που σταθμίζουν και κρίνουν την ποιότητα της καθημερινότητας είναι και οι απλές συναλλαγές που έχει ανάγκη το κοινό. Είναι γνωστό σε όλους πως στα ταχυδρομεία, σε όλη την Ελλάδα, ο κόσμος υποφέρει. Είναι επίσης γνωστό πως η κατάσταση είναι πιθανόν να βαίνει επιδεινούμενη. Επισκέπτομαι τακτικά ταχυδρομικά γραφεία της Αττικής για να διεκπεραιώσω συναλλαγές και σχεδόν παντού η εικόνα είναι ίδια. Τριτοκοσμική και προσβλητική για τον πολίτη. Επιπλέον, όσοι υπάλληλοι έχουν απομείνει στα ελάχιστα γκισέ των ΕΛΤΑ βιώνουν μια δύσκολη συνθήκη, με πλήθος κόσμου να αναμένει τη σειρά του συχνά εκνευρισμένο, ενίοτε επιθετικό, αλλά τις πιο πολλές φορές υπομονετικό. Εχουμε όλοι αποδεχθεί την ήττα μας.

Η συνθήκη αυτή στα ταχυδρομικά καταστήματα που εξυπηρετούν το κοινό βασίζεται στην αρχή της περιστολής των δαπανών, αλλά και στην αρχή ότι σταδιακά τα πάντα θα γίνονται ψηφιακά. Κατανοώ ώς έναν βαθμό τον δεύτερο λόγο, αλλά υπάρχουν πολλές συναλλαγές που μπορούν να γίνουν μόνο με τον παλιό τρόπο, με την επίσκεψη δηλαδή στο ταχυδρομείο. Επιπλέον, η εμμονική αρχή της διοίκησης των ΕΛΤΑ για περιορισμό των φυσικών καταστημάτων εξυπηρέτησης αγνοεί μια κοινωνική πραγματικότητα. Υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό συμπολιτών μας, κυρίως μεγάλης ηλικίας (αλλά όχι αποκλειστικά), που δεν έχει εξοικείωση με την πληρωμή λογαριασμών με άλλους σύγχρονους τρόπους, παρά μόνο με την επίσκεψη στα ΕΛΤΑ. Θα μπορούσε το ποσοστό αυτό να είναι μικρότερο, αν ήμασταν μια πιο εξελιγμένη κοινωνία, αλλά η πραγματικότητα είναι μπροστά μας. Και αν την αγνοείς την πραγματικότητα, το πρόβλημα επιδεινώνεται.

Ταυτόχρονα, η απαξίωση του κοινού που προσέρχεται στα ταχυδρομεία για να εξυπηρετηθεί συνάδει με τη γενικότερη περιφρόνηση στην εμφάνιση των ταχυδρομικών γραφείων, στη συντήρηση του υλικού, στην εν γένει επένδυση μιας υπεραξίας σε ένα προϊόν συνυφασμένο με την ιστορία του ελληνικού κράτους. Αν βρεθεί κανείς στα δυο πιο κεντρικά ταχυδρομεία της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος και στην Αιόλου, θα αντιληφθεί ότι η αντίληψη της ταχυδρομικής κουλτούρας στη χώρα είναι στα τάρταρα.

Η εντύπωση επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο αν αρχίσει να παρατηρεί (και να φωτογραφίζει) τα διάσπαρτα ταχυδρομικά κουτιά που δέχονται αλληλογραφία. Το κάθε ένα από αυτά είναι μια εστία ρύπανσης.