Τα πολλά πρόσωπα του Μάικ Γουάιτ

Αν το «White Lotus» ήταν ταινία και είχε προβληθεί τη δεκαετία του 1990, πριν δηλαδή ο όρος «τηλεοπτική σειρά» αποκτήσει την αίγλη και το καλλιτεχνικό βάθος που διαθέτει σήµερα, ο Μάικ Γουάιτ θα ήταν χωρίς αµφιβολία µία από τις σηµαντικότερες περσόνες του Χόλιγουντ. Θα ξέραµε το πρόσωπό του ή άβολες λεπτοµέρειες από την προσωπική του ζωή, όπως η πρόσφατη συµµετοχή του στο αµερικανικό «Survivor», φτάνοντας µάλιστα ένα βήµα από το έπαθλο. Αλλά για κάποιο λόγο οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες που κάνουν κυρίως καριέρα στην τηλεόραση, δυσκολεύονται να φτάσουν το στάτους διασηµότητας και αναγνωρισιµότητας που έχουν οι συνάδελφοί τους στον κινηµατογράφο. Ας είναι.

Αλλά ας πάρουµε τα πράγµατα από την αρχή: τι είναι το «White Lotus»; Είναι µία από τις πιο πολυσυζητηµένες (µίνι) σειρές (και σίγουρα µία από τις πιο αξιόλογες) που γέννησε η περίοδος της πανδηµίας και που αυτή την εποχή προβάλλονται τα επεισόδια του δεύτερου κύκλου από την πάντα «ετοιµοπόλεµη» πλατφόρµα της ΗΒΟ (στην Ελλάδα µέσω Vodafone TV). White Lotus ονοµάζεται η αλυσίδα τουριστικών θερέτρων (στη Χαβάη αρχικά και στην Ταορµίνα της Σικελίας τώρα) όπου διαδραµατίζονται οι φοβερές ιστορίες των προνοµιούχων παραθεριστών τους. Είχαν ειπωθεί τόσο πολλά για τις νέες «ταξικές» διαιρέσεις, που τόσο επιδέξια έφερνε από την πίσω πόρτα (και φώτιζε µε το αθέατο ραβδάκι του) ο Γουάιτ στην πρώτη σεζόν, που κάπως το θέµα φαινόταν να είχε εξαντλήσει το ενδιαφέρον του και η αναγγελία ενός δεύτερου κύκλου έµοιαζε να εµπεριέχει µεγάλη δόση ρίσκου. Ακόµη περισσότερο που το καστ θα ήταν εντελώς διαφορετικό (µε τη λαµπρή εξαίρεση της απίθανης Τζένιφερ Κούλιτζ) και η δράση θα µεταφερόταν στη λιγότερο εξωτική Μεσόγειο.

Οµως ο Μάικ Γουάιτ µάς έχει συνηθίσει σε ανατροπές· η πρώτη του µεγάλη επιτυχία στην τηλεοπτική βιοµηχανία ήταν µία από τις υποτιµηµένες σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης, που είδαµε πριν από σχεδόν δέκα χρόνια. Ηταν το αξέχαστο «Enlightened», µε τη Λόρα Ντερν σε έναν από τους πιο περίπλοκους ρόλους της καριέρας της· κι ένα παραπάνω από αξιοσηµείωτο πρώτο δείγµα του ταλέντου του Γουάιτ να εµβαθύνει τους χαρακτήρες που φτιάχνει, να µην κατεδαφίζει τα στερεότυπα επενδύοντας σε νέες καρικατούρες και, κυρίως, να µας παραδίδει ένα πολυπρόσωπο, συναρπαστικό σύµπαν από αντιφάσεις, επιθυµίες, απωθηµένα, που ξεγυµνώνεται µπροστά στα µάτια µας και το οποίο κατοικεί (πολύ) πέρα από την επικράτεια του καλού και του κακού. Αυτό κάνει τώρα και στη δεύτερη σεζόν του «White Lotus». Οσοι νόµιζαν ότι ο Γουάιτ είναι ένας µπούµερ που πήγε να σνιφάρει από τη χρυσόσκονη της woke culture διαψεύδονται πανηγυρικά. ∆εν υπάρχουν µόνο κακοµαθηµένοι πλούσιοι ή ιθαγενείς θύµατα. Υπάρχουν µόνον άνθρωποι ικανοί για όλα: για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Αυτό είναι το ωραίο µάθηµα του Μάικ Γουάιτ.

Ο δηµιουργός και σκηνοθέτης του «White Lotus» µας είχε προειδοποιήσει εγκαίρως.