Η πρόνοια εξαντλείται στη σύνταξη

Η Ελλάδα πιθανότατα στηριζόµενη στο οικογενειακό µοντέλο φροντίδας των ηλικιωµένων, παρά τις δηµογραφικές εξελίξεις, παρουσιάζει το µικρότερο ποσοστό εξόδων για µακροχρόνια φροντίδα ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η πρόνοια του κράτους εξαντλείται στη σύνταξη.

Ειδικότερα, το 2019 το ποσοστό των δηµόσιων εξόδων για µακροχρόνια φροντίδα επί του ΑΕΠ βρισκόταν στο 0,2%, ενώ ο αντίστοιχος µέσος όρος στην Ε.Ε. ήταν στο 1,7% (στοιχεία Ε.Ε. - Ageing Report 2021). Το υψηλότερο ποσοστό εξόδων για µακροχρόνια φροντίδα σε σχέση µε το ΑΕΠ παρουσιάζει η Νορβηγία, 4% του ΑΕΠ, ακολουθεί η Ολλανδία µε 3,7% του ΑΕΠ και η ∆ανία µε ποσοστό 3,5%.

Τα δηµογραφικά δεδοµένα δεν πρόκειται να αναστραφούν. Το 2022 το 1/5 των κατοίκων της Ε.Ε. ήταν άνω των 65 ετών, την ίδια στιγµή που ο µισός πληθυσµός της Eνωσης ήταν µεγαλύτερος των 44,4 ετών.

To 10,5% του πληθυσµού της Ε.Ε. από 65-69 ετών δεν µπορεί να ζήσει αυτόνοµα χωρίς υποστήριξη. Το ποσοστό αυτό στην ηλικία 70-74 αυξάνεται στο 13,5%, στην ηλικία των 7579 στο 19%, στους 80-84 φτάνει στο 25,9% και άνω των 85 στο 35,9%.

Στην Ελλάδα, ανάµεσα στο 1951 και στο 2019 τα άτοµα άνω των 65 ετών αλλά και άνω των 85 ετών αυξήθηκαν πολύ ταχύτερα από τον ενεργό πληθυσµό, δηλαδή τα άτοµα ηλικίας 15-64. Το πλήθος της οµάδας άνω των 65 υπ ε ρ τετραπλασιάστηκε και το πλήθος των ατόµων άνω των 85 ετών πολλαπλασιάστηκε επί δώδεκα.

Η χάραξη πολιτικής για τη φροντίδα και την προστασία των ανθρώπων µεγάλης ηλικίας οι οποίοι δεν έχουν υποστηρικτικό πλαίσιο και η αύξηση των δηµόσιων εξόδων για τη δηµιουργία δηµόσιων δοµών που θα παρέχουν ευπρεπή µακροχρόνια φροντίδα σε ηλικιωµένους είναι αναγκαίες.

Το 2019 το ποσοστό των δηµόσιων εξόδων για µακροχρόνια φροντίδα επί του ΑΕΠ ήταν µόλις 0,2%, ενώ ο µέσος όρος στην Ε.Ε. 1,7%.