Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ePaper

Πισωγύρισμα στη μάχη για προληπτική εποπτεία

Ζαν Τιρόλ, πρόεδρος της Σχολής Οικονομικών της Τουλούζης, βραβευθείς με Νομπέλ Οικονομίας το 2014

• Η τοποθέτηση του Ζαν Τιρόλ είναι κοινή για την «Καθημερινή» και τη γαλλική έκδοση Challenges.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με την εγγύηση όλων των καταθέσεων που υπερβαίνουν το μέγιστο ασφαλισμένο ποσό (250.000 δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες) σε δύο πτωχεύουσες τράπεζες, τη Silicon Valley Bank και τη Signature Bank, η κυβέρνηση των ΗΠΑ μόλις κατέρριψε τους διεθνείς κανόνες προληπτικής εποπτείας που η ίδια βοήθησε να κτιστούν. Οι δύο θεσμοί έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά: συμπαιγνία με την απερχόμενη ρεπουμπλικανική κυβέρνηση, πολύ λίγες ασφαλισμένες καταθέσεις (97% ανασφάλιστες καταθέσεις για την SVB!), καταθέτες τύπου «ΜμΕ» (startups της Silicon Valley, δικηγορικά και ελεγκτικά γραφεία, κατασκευαστές ακινήτων στη Νέα Υόρκη), και ένα πραγματικό πρόβλημα φερεγγυότητας έπειτα από σημαντικές απώλειες.

Οι μεγάλοι καταθέτες (οι οποίοι, αναπάντεχα, κατέχουν σημαντική θέση στη χρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος) και οι τράπεζες που τους καλωσορίζουν έχουν συνηθίσει να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Η απόφαση των ΗΠΑ θέτει υπό αμφισβήτηση δέκα χρόνια προσπαθειών των ρυθμιστικών αρχών να καταστήσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπεύθυνο και να εμποδίσουν τους πολίτες να επιδοτούν

την ανάληψη κινδύνων από τις τράπεζες. Οπως έγινε και με προηγούμενες αποφάσεις για την εξαίρεση της SVB από τον δείκτη ρευστότητας που έθεσαν οι ρυθμιστικές αρχές της Βασιλείας και με την ανοχή ακατάλληλων λογιστικών τεχνασμάτων γύρω από τη χρήση της ρευστότητας.

Η κοινότητα δεν χρειάζεται να πληρώσει για όσους επιδιώκουν να πλουτίσουν μέσω της κερδοσκοπίας πάνω στο μακροοικονομικό ρίσκο. Σήμερα υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με τα επιτόκια, η άνοδος των οποίων μειώνει την αξία των ομολόγων που κατέχουν χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Τα ιδρύματα αυτά είτε προστατεύονται από τον κίνδυνο επιτοκίου (από άλλα ιδρύματα ή από το κράτος), είτε έχουν αρκετά κεφάλαια για να αντέχουν μία κακή έκπληξη. Σε διαφορετική περίπτωση, το κράτος κρατείται αιχμάλωτο. Δεν μπορεί να αυξήσει τα επιτόκια (για παράδειγμα, για την καταπολέμηση του πληθωρισμού) χωρίς να υπονομεύσει μέρος του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Επιπλέον, οι αριθμοί είναι δύναμη. Ακριβώς όπως ένα αεροδρόμιο δεν μπορεί να επεκταθεί εάν πολλοί κάτοικοι έρθουν να εγκατασταθούν κοντά του. Ετσι υπάρχει ένας «συλλογικός ηθικός κίνδυνος» όταν πολλές τράπεζες γίνονται με αυτόν τον τρόπο ευάλωτες, προστατεύοντας συλλογικά τον εαυτό τους από την αύξηση των επιτοκίων. Μια ανησυχία που επανήλθε στη μόδα από τα λάθη των εποπτικών αρχών των τραπεζών.

Υπό αμφισβήτηση δέκα χρόνια προσπαθειών των αμερικανικών ρυθμιστικών αρχών.

ΔΙΕΘΝΗ

el-gr

2023-03-24T07:00:00.0000000Z

2023-03-24T07:00:00.0000000Z

https://kathimerini.pressreader.com/article/281651079354114

Kathimerini Digital