SEBASTIAN BREDAL MW

Νορβηγία

«Φέτος μου έκαναν εντύπωση η έντονη φρεσκάδα και η αρωματική κομψότητα των λευκών ελληνικών κρασιών – και όχι μόνο του Ασύρτικου. Πιστεύω ότι αυτός ο χαρακτήρας, που εκπλήσσει πολύ κόσμο, αντιπροσωπεύει τις δροσερότερες περιοχές της χώρας και τους αμπελώνες σε υψόμετρο. Τα Ξινόμαυρα ήπιας εκχύλισης μιλούν σε ένα κοινό που ήδη έχει αγκαλιάσει το Nebbiolo και το Pinot Noir, και αποτελούν με βεβαιότητα ένα –ανεκμετάλλευτο ακόμη στις ξένες αγορές– δυναμικό. Στις εκπλήξεις του διαγωνισμού περιλαμβανόταν το Σαββατιανό, τόσο ως “συμβατικό” κρασί, όσο και ως βάση για τη ρετσίνα του νέου κύματος. Στη Νορβηγία, στην κατηγορία “ελληνικό κρασί” συναντούσε κανείς μέχρι πριν από περίπου δέκα χρόνια μόνο την παραδοσιακή ρετσίνα. Γύρω στο 2009, θέλοντας να εξερευνήσουν τα πιο ενδιαφέροντα ελληνικά κρασιά, το μονοπώλιο εισήγαγε το πρώτο Ασύρτικο. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, βλέπουμε πλέον στα ράφια και στα εστιατόρια πολλά κρασιά από την Ελλάδα, ενώ το ενδιαφέρον για τη ρετσίνα έχει υποχωρήσει. Το Σαββατιανό από παλιά κλήματα και ο Ροδίτης, σε συνδυασμό με προσεκτική οινοποίηση που εισάγει κομψά τα αρώματα της ρητίνης, μπορούν πάντως να αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο κρασί στις αγορές του εξωτερικού.

»Στον τομέα των εξαγωγών, τώρα, δεδομένης και της μικρής ελληνικής παραγωγής –ειδικά των κρασιών της Σαντορίνης–, πρέπει να υπάρχει στόχευση στις premium αγορές του εξωτερικού, ώστε να δοθεί μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική στους καταναλωτές του Riesling, του Sancerre, του Chablis και των λευκών κρασιών της Βουργουνδίας. Βλέπουμε επίσης ότι οι άνθρωποι μειώνουν τον προϋπολογισμό τους, λόγω των γενικότερων προβλημάτων στην οικονομία, και αναζητούν εναλλακτικές φρέσκων λευκών κρασιών στον πορτογαλικό αμπελώνα. Και σε αυτή την κατηγορία η Ελλάδα

«Να στοχεύσετε στις premium αγορές».

μπορεί να συμμετάσχει με διάφορες ποικιλίες από την ηπειρωτική χώρα και αμπελώνες με μεγαλύτερο υψόμετρο: μέτρια σε αλκοόλη, φρέσκα και αρωματικά, ξηρά λευκά κρασιά. Με τους Νορβηγούς να έχουν την τάση να δοκιμάζουν νέα πράγματα, είτε από το ράφι είτε στο εστιατόριο, αν το κρασί διαθέτει το ύφος και το στιλ που αναζητούν, τότε η ποικιλία και η προέλευση έρχονται σαφώς σε δεύτερη μοίρα. Όλο και περισσότεροι αποκτούν σχετική οινική εμπειρία και αυτό τους κάνει να θέλουν να συζητούν για κάτι καινούργιο με τους φίλους τους ή στα κοινωνικά δίκτυα.

»Όσον αφορά τέλος την κλιματική αλλαγή και τις προσπάθειες παραγωγής κρασιού στη Νορβηγία, έχουν συμβεί και τα δύο! Έχουν ήδη φυτευτεί περίπου 500 στρέμματα αμπελιού, ενώ είναι προγραμματισμένες για φέτος ακόμη περισσότερες φυτεύσεις. Τον περασμένο Αύγουστο, η μεγάλη ετήσια γευσιγνωσία νορβηγικών κρασιών έγινε στα βάθη ενός από τα δυτικά φιόρδ, όπου περισσότεροι από είκοσι παραγωγοί παρουσίασαν σε τυφλή δοκιμή πάνω από σαράντα κρασιά, μερικά από τα οποία εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Η χώρα μας βρίσκεται αυτή τη στιγμή εκεί που ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο πριν από τριάντα χρόνια, όμως γίνονται άλματα τόσο στον αμπελουργικό όσο και στον οινολογικό τομέα. Τα σταφύλια που χρησιμοποιούνται προς το παρόν είναι κυρίως υβρίδια, αλλά γίνονται και δοκιμές με Riesling, Chardonnay και Pinot Noir. Η –δυστυχώς– κλιμακούμενη κλιματική αλλαγή, σε συνδυασμό με το πάθος και τη διάθεση για γνώση των εμπλεκομένων, θα μας δώσει, πιστεύω, κάποια ποιοτικά κρασιά από Vitis Vinifera στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια».