Ακόμη αναρωτιέμαι αν έκανα καλά που γύρισα

– Γιατί να θελήσει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος να γίνει πρύτανης;

– Εχω ζήσει όλες τις φάσεις και εκφάνσεις της πανεπιστημιακής ζωής ως μέλος της σχολής μου, διαφόρων επιτροπών, καθώς και της διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης. Τα ελληνικά πανεπιστήμια διαπρέπουν με πολύ μικρό ανθρώπινο δυναμικό. Τα ευρωπαϊκά ίδιου μεγέθους έχουν εξαπλάσιο προσωπικό, ακαδημαϊκό και διοικητικό. Ολοι οφείλουμε να βοηθήσουμε, λοιπόν, κανείς δεν μπορεί να μείνει εκτός.

– Είστε γέννημα-θρέμμα Κρητικός; Ποιες οι οικογενειακές καταβολές σας;

– Είμαι γέννημα Ηρακλείου, θρέμμα Χανίων. Ο πατέρας μου υπηρετούσε στο Πολεμικό Ναυτικό, η μητέρα μου ήταν νοικοκυρά και στήριγμα όλης της οικογένειας. Με την αδελφή και τον αδελφό μου μεγαλώσαμε με πολλή αγάπη. Αυτό μας έκανε να οικοδομήσουμε τη ζωή μας πάνω σε γερά θεμέλια.

– Γιατί επιλέξατε τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών;

– Δεν την επέλεξα, για να είμαι ειλικρινής. Ηθελα να γίνω ναυπηγός. Δεν «έπιασα» την απαραίτητη βαθμολογία, όμως, και είμαι πολύ τυχερός που απέτυχα! Η βιοϊατρική, στην οποία έχω στραφεί εδώ και χρόνια, είναι ένα συναρπαστικό πεδίο. Στηρίζει την Ιατρική στο κομμάτι των αποφάσεων, με πληροφορίες που παίρνει για τους ασθενείς από τα μη επεμβατικά συστήματα που χρησιμοποιεί: μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες, για παράδειγμα, καρδιογραφήματα, εγκεφαλογραφήματα. Ολα αυτά βασίζονται σε σήματα και εικόνες, τις οποίες εμείς προσπαθούμε να συνδέσουμε με τη βιολογία κάθε νόσου.

– Από τις ΗΠΑ, όπου ξεκινήσατε την ακαδημαϊκή καριέρα σας, γιατί επιστρέψατε;

– Ισως γιατί η νοσταλγία για την Ιθάκη μου ήταν μεγάλη, έπειτα από το πολυετές ταξίδι της γνώσης στην Αμερική. Μαζί με την επιθυμία να είμαι κοντά στους δικούς μου ανθρώπους και να προσφέρω στον τόπο μου. Πάντως, ακόμη αναρωτιέμαι αν έκανα καλά που γύρισα το 1995. Εκείνη την εποχή η σχέση με τον ιδιωτικό τομέα δεν ήταν όπως σήμερα, οι εταιρείες δεν έβλεπαν μπροστά, στο μέλλον που τους εξασφάλιζαν η έρευνα και η καινοτομία, στόχευαν αποκλειστικά στο πρόσκαιρο κέρδος. Επίσης, το καθηγητικό κατεστημένο ήταν πολύ ισχυρό στα περισσότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. Στάθηκα για μία ακόμη φορά τυχερός: το Πολυτεχνείο Κρήτης διέφερε, διεπόταν από μια νέα φιλοσοφία, βασιζόταν στην προαγωγή της αξίας.

– Το κινητικό πρόβλημα που έχετε επηρέασε την πορεία σας έως ένα βαθμό;

– Κάθε άλλο. Από μια επιπλοκή στον τοκετό –λίγα λεπτά χωρίς επαρκές οξυγόνο– γεννήθηκα με κινητικά και νευρολογικά προβλήματα, όμως μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον υποστηρικτικό σε υπερθετικό βαθμό. Ποτέ δεν ένιωσα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Δεν θυμάμαι ούτε ένας συμμαθητής μου να με κοροΐδεψε ή να με αγνόησε λόγω της αναπηρίας μου. Με θλίβει, όμως, που βλέπω την ελληνική κοινωνία να γίνεται ολοένα και πιο άγρια απέναντι στη διαφορετικότητα. Αυτή η τάση πρέπει να πολεμηθεί από τους γονείς και τους δασκάλους με τρόπο που να μην υπάρχει καμία ανοχή στο μπούλινγκ και στη βία.