ΓΝΩΜΕΣ

Περί οίνου x 4.

Οι wine experts γράφουμε και μιλάμε συχνά για κανόνες συνδυασμού κρασιού και φαγητού, για ιδανικές συνθήκες σερβιρίσματος, για σωστά ποτήρια και για πολλά ακόμα που σκοπό έχουν να βοηθήσουν τον καταναλωτή. Σίγουρα, το να γνωρίζει ο οινόφιλος βασικά πράγματα για την κατανάλωση και την απόλαυση του κρασιού βοηθάει. Μήπως, όμως, έχουμε περάσει στο άλλο άκρο και όλος αυτός ο καταιγισμός πληροφοριών τελικά τον δυσκολεύει; Μήπως πρέπει να επαναφέρουμε την «προσωπική προτίμηση» στην πρώτη γραμμή;

Η επιλογή του ιδανικού κρασιού και ο συνδυασμός φαγητού και κρασιού είναι υποκειμενικό θέμα. Οι προσωπικές προτιμήσεις παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο στον συνδυασμό αλλά και στον τρόπο που θα καταναλώσετε ένα κρασί. Η δική μου συμβουλή είναι: «Αν σας αρέσει, πιείτε το», ακόμα και αν η θεωρία ή η γευστική προτίμηση του διπλανού το απορρίπτει. Αν εσάς αυτό σας ταιριάζει γευστικά, αυτό να απολαύσετε.

Έτσι, αν απολαμβάνετε περισσότερο τo ερυθρό Αγιωργίτικο παγωμένο, πιείτε το παγωμένο. Αν θέλετε να βάλετε πάγο στο κρασί σας, βάλτε. Αν δεν θέλετε να κατεβάσετε από τον μπουφέ το κολονάτο ποτήρι, πιείτε το σε χαμηλό, ακόμη κι αν η θεωρία λέει όχι πάγο, ποτήρι με πόδι και 14-15°C για το ερυθρό. Αν σας αρέσει η εξωστρέφεια του Μοσχοφίλερου περισσότερο από την αυστηρότητα του Ασύρτικου, πιείτε Μοσχοφίλερο. Αν σας αρέσει η γλυκύτητα, πιείτε ημίξηρο ή ημίγλυκο.

Στην περίπτωση των συνδυασμών, το καλύτερο ζευγάρι κρασιού – φαγητού είναι αυτό που απολαμβάνετε περισσότε

ρο. Δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες. Πειραματιστείτε. Οι πιο ενδιαφέροντες γευστικοί συνδυασμοί έχουν προέλθει από κρασιά και φαγητά που αρχικά έμοιαζαν ασύνδετα, όπως ένα ψητό φιλέτο λαβράκι με ερυθρό κρασί από την κυπριακή ποικιλία Μαραθεύτικο.

Βάσει θεωρίας, θα σας πρότεινα να πιείτε με φρέσκα, καλοτηγανισμένα μπαρμπούνια ένα ποτήρι Ασύρτικο από τη Σαντoρίνη, ώστε η υψηλή οξύτητα του κρασιού να ισορροπήσει με τη λιπαρότητα από το τηγάνισμα και την αλμύρα του ψαριού. Αν όμως εσάς σας αρέσουν τα κρασιά με κάποια γλυκύτητα και όχι αυτά με έντονη οξύτητα, είναι προτιμότερο να πιείτε ένα ποτήρι ημίξηρο λευκό κρασί, ακόμα κι αν δεν φαντάζει, ίσως, ο πιο ιδανικός συνδυασμός.

Ένα ακόμα παράδειγμα: Φανταστείτε έναν ζουμερό μουσακά στο τραπέζι σας, σε μια όμορφη αυλή κάπου παραθαλάσσια! Γι’ αυτό το φαγητό, ιδανικά, θα πρότεινα ένα ερυθρό κρασί ελαφρώς δροσερό, με οξύτητα και ευγενικές τανίνες, από την ποικιλία Λημνιώνα. Αν εσάς όμως δεν σας αρέσουν τα κόκκινα κρασιά, δεν θα ευχαριστηθείτε ούτε το φαγητό ούτε το κρασί. Οπότε είναι προτιμότερο να διαλέξετε ένα κρασί που σας αρέσει περισσότερο, ακόμα κι αν είναι ένα ελαφρύ λευκό από Ντεμπίνα.

Καταλήγοντας, είμαι πεπεισμένη ότι δεν υπάρχουν περιορισμοί στην απόλαυση του κρασιού. Τα μόνα «μη» που πραγματικά ισχύουν είναι αυτά που σχετίζονται με την υπερβολική κατανάλωση: π.χ., βάλτε φρένο στο κρασί όταν οδηγείτε και όχι φρένο στο τι σας αρέσει ή στις προσωπικές σας προτιμήσεις. Εξάλλου, μόνο αυτές μετράνε στο τέλος!