Σε βιώσιμες πρώτες ύλες θα στηρίζεται η παραγωγή στα διυλιστήρια

– Πώς προχωράει ο ευρωπαϊκός κλάδος της διύλισης στην ενεργειακή μετάβαση;

– Ηδη από τη Συμφωνία του Παρισιού ξεκίνησε να χαράσσει και να υλοποιεί τη στρατηγική μετασχηματισμού του. Στόχος είναι να εξασφαλίσει για όλους την ομαλή μετάβαση σε μια οικονομία που θα βασίζεται σε ανανεώσιμα υγρά καύσιμα, χαμηλού έως και μηδενικού αποτυπώματος.

Σύμφωνα με τη στρατηγική του ευρωπαϊκού κλάδου, που έχει υιοθετήσει από την πρώτη στιγμή και η HELLENIQ ENERGY, το αργότερο μέχρι το 2050 κάθε λίτρο υγρού καυσίμου για τις μεταφορές θα μπορεί να είναι κλιματικά ουδέτερο, διασφαλίζοντας έτσι την απανθρακοποίηση των αεροπορικών, ναυτιλιακών, αλλά και μέρους των οδικών μεταφορών.

Κάτι τέτοιο θα απαιτήσει επενδύσεις της τάξης των 3040 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος της δεκαετίας, για μια ετήσια παραγωγή προηγμένων βιοκαυσίμων και συνθετικών καυσίμων περίπου

30 εκατ. τόνων. Μέχρι το 2050 η παραγωγή των καυσίμων χαμηλού έως και μηδενικού άνθρακα μπορεί να φτάσει τους 150 εκατ. τόνους ετησίως, με την εκτίμηση των συνολικών επενδύσεων να κυμαίνεται μεταξύ 400 έως και 650 δισ. ευρώ.

Με τη συμβολή τεχνολογιών –όπως η δέσμευση, αποθήκευση και επαναχρησιμοποίηση άνθρακα (CCUS), ο ανανεώσιμος ηλεκτρισμός και το πράσινο υδρογόνο– ο τομέας των μεταφορών μπορεί να πετύχει την κλιματική ουδετερότητα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο στόχος είναι φιλόδοξος. Από την πλευρά μας, ο μετασχηματισμός έχει ξεκινήσει, με μεγάλες επενδύσεις για έργα καυσίμων χαμηλού άνθρακα και πράσινου υδρογόνου να έχουν ήδη δρομολογηθεί σε όλη την Ευρώπη. Ωστόσο, για την επιτυχία αυτού του μακρόπνοου πλάνου, χρειάζονται ευρείες συνέργειες, επενδυτική σταθερότητα και βεβαίως πολιτικό όραμα. – Τα ανανεώσιμα καύσιμα, χαμηλού ή και μηδενικού ανθρακικού αποτυπώματος, όπως τα συνθετικά καύσιμα (efuels), είναι μέρος της λύσης για την απανθρακοποίηση; – Είναι και πρέπει να αποτελέσουν μέρος της λύσης και σημαντικό κρίκο στην πορεία προς την απανθρακοποίηση των μεταφορών και της βιομηχανίας. Οχι μόνο στους τομείς όπου, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει εναλλακτική τεχνολογία πέρα από τα υγρά καύσιμα. Αλλά και στους τομείς όπου, συμπληρωματικά με άλλες τεχνολογίες, μπορούν να επισπεύσουν τη μείωση εκπομπών άνθρακα, προσφέροντας εναλλακτικές και οικονομικά προσιτές λύσεις για τον καταναλωτή.

Στο μέλλον τα ανανεώσιμα καύσιμα δεν θα παράγονται στα διυλιστήρια από αργό που εισάγουμε, αλλά από νέες βιώσιμες και, κατά κύριο λόγο, εγχώριες πρώτες ύλες, όπως βιώσιμη βιομάζα, απορρίμματα, αστικά απόβλητα, μη ανακυκλούμενο πλαστικό, πράσινο υδρογόνο, ακόμη και ανακυκλούμενο διοξείδιο του άνθρακα σε συνδυασμό με νερό και πράσινη ηλεκτρική ενέργεια.

Ο ρόλος αυτών των καυσίμων θα είναι κρίσιμος για την απανθρακοποίηση των «δύσκολων κλάδων», όπως οι αεροπορικές και ναυτιλιακές μεταφορές, αλλά και όλη η αλυσίδα αξίας της βιομηχανικής παραγωγής. Ο ρόλος τους δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και για τις οδικές μεταφορές, όπου μπορούν να προσφέρουν συμπληρωματικές λύσεις άμεσης μείωσης εκπομπών στον στόλο των εκατομμυρίων οχημάτων που κινούνται σήμερα στους δρόμους, χωρίς δαπάνες για νέες υποδομές.

Στη φαρέτρα του κλάδου υπάρχουν ήδη διάφορες νέες τεχνολογίες παραγωγής ανανεώσιμων καυσίμων, σε διαφορετικά επίπεδα ωρίμανσης η καθεμιά, που πρέπει όλες να στηριχθούν για να αναπτυχθούν σε βιομηχανική κλίμακα. Το στοίχημα της κλιματικής ουδετερότητας είναι τόσο μεγάλο, που όλες οι τεχνολογίες οι οποίες συμβάλλουν στη μείωση των εκπομπών πρέπει να αξιοποιηθούν.

Ο ρόλος των ανανεώσιμων καυσίμων θα είναι κρίσιμος για «δύσκολους κλάδους», όπως οι αεροπορικές και ναυτιλιακές μεταφορές.