Τρεις νόστιμες στάσεις στο Ντεπώ

Βολτάρουμε στη γειτονιά με το παράξενο όνομα και την ενδιαφέρουσα ιστορία, χαζεύουμε τη βίλα Αλλατίνι και σημειώνουμε άλλα τρία σημεία «φαγητικού» ενδιαφέροντος.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΚΈΝΤΡΟΥ της Θεσσαλονίκης, πολύ κοντά στη Νέα Παραλία και στο Μέγαρο Μουσικής, βρίσκεται η συνοικία με το παράξενο όνομα, το Ντεπώ, δηλαδή dépôt στα γαλλικά, που σημαίνει «αποθήκη». Αυτό που έδωσε το όνομά του στην περιοχή ήταν οι εγκαταστάσεις του περίφημου αμαξοστασίου του τραμ (Dépôt), έργο του σπουδαίου Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέρο Αριγκόνι.

Η πάλαι ποτέ Συνοικία των Έξοχών, η πιο όμορφη περιοχή της Θεσσαλονίκης, με τις εκλεκτικιστικές βίλες της Belle Époque, κατέληγε στην περιοχή του Ντεπώ, όπου βρίσκεται και η βίλα της οικογένειας Αλλατίνι, ένα αριστούργημα του Βιταλιάνο Ποζέλλι, η οποία αποτέλεσε και το «χρυσό κλουβί» του τελευταίου πανίσχυρου σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄. Ο σουλτάνος πέρασε εκεί έγκλειστος πάνω από τρία χρόνια, εξόριστος από το κίνημα των Νεότουρκων. Ακόμα και σήμερα, ανάμεσα στις πολυκατοικίες, επιζούν μερικά από αυτά τα μαγικά κτίρια, σαν σιωπηλοί μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Ο φιλοπερίεργος περιηγητής θα ακούσει ίσως ονόματα που φαντάζουν σχεδόν μυθικά σήμερα, όπως Φερνάντεζ, Μορπούργο, Λιχόβνικ και Μορδώχ.

Η δροσερή οδός Βαφοπούλου με τα υπέροχα πλατάνια, η πολύβουη εμπορική λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας, το σπουδαίο βιομηχανικό συγκρότημα των Μύλων Αλλατίνι, ο γραφικός συνοικισμός Ουζιέλ με τις όμορφες μονοκατοικίες του αποτελούν μερικά από τα χαρακτηριστικά τοπόσημα του Ντεπώ. Τάσος Παπαδόπουλος, αρχαιολόγος-ξεναγός